Pierogi z fiżonem. Praktyki jedzeniowe i tożsamość Brazylijczyków polskiego pochodzenia w południowobrazylijskiej wsi

Streszczenie: Celem tego artykułu jest analiza codziennych i świątecznych praktyk jedzeniowych potomków imigrantów polskich w Brazylii w kontekście ich tożsamości zbiorowych i indywidualnych. Badania były prowadzone metodą obserwacji uczestniczącej, autorka prowadziła również wywiady formalne i nieformalne, a także obserwowała aktywność Brazylijczyków polskiego pochodzenia w internecie (Facebook, blogosfera). Autorka skupia uwagę przede wszystkim na jednym produkcie: pierogach, które są uważane za „typowe jedzenie” potomków Polaków. Pokazuje, jak pierogi, jako danie łatwe do przygotowania, pożywne i tanie, są reprodukowane w społeczności polonijnej w przestrzeni domowej i publicznej, stając się częścią programu kulturowego diaspory podczas różnego rodzaju świąt i festiwali. Argumentuje, że pierogi, podobnie jak inne produkty uważane za „typowe”, są podatne na patrymonializację, ponieważ stoją w centrum tożsamości diaspory. Jednocześnie proponuje wyjście poza perspektywę etniczną i narodową i pokazanie, że zwyczaje jedzeniowe stanowią element tożsamości wiejskiej, środkowo-europejskiej, wspólnej z potomkami Ukraińców czy emigrantów z Pomorza Zachodniego, związanej z podobnym trybem życia i sposobem gospodarowania.

The purpose of this article is to analyze the daily and festive food practices of descendants of Polish immigrants in Brazil in the context of their collective and individual identities. The research was conducted by the participant observation method, the author also conducted formal and informal interviews, and also observed the activity of Brazilians of Polish origin on the Internet (Facebook, blogosphere). Th e author focuses primarily on one product: dumplings, which are considered “typical food” for descendants of Poles. She shows how dumplings, as an easy-to-prepare, nutritious and cheap dish, are reproduced in the Polish community in the public and private spaces, becoming part of the cultural diaspora program during various festivals. It argues that dumplings, like other products considered „typical”, are susceptible to patrimonialization because they are at the center of the identity of the diaspora. At the same time, it proposes to move beyond the ethnic and national perspectives and show that eating habits are part of the rural, central-European identity, shared with the descendants of Ukrainians and emigrants from Western Pomerania, related to a similar way of life and modes of farming.