Re-branding w polityce – strategie wizerunkowe wybranych polskich polityków zmieniających barwy partyjne

Wizerunek jest związany z pojęciem marki (eng. Brand), dokładniej jest pewnym atrybutem który może posiadać marka, sama marka zaś jest zbiorem identyfikatorów danego produktu czy firmy, takich jak nazwa czy logo. Kreacja wizerunku opiera się na czterech etapach, asymilacji, memoryzacji, penetracji i symplifikacji. Kreacja wizerunku polityka opiera się w dużej mierze na kreacji pewnej narracji która przemówi do wyborców i uznają ją za wiarygodną. W procesie kształtowania się wizerunku marki polityka ważne są elementy perswazji. Analogiami między re-brandingiem w gospodarce a polityce są między innymi komunikacja kryzysowa, próby zdobycia akceptacji w nowym środowisku i zbudowanie pozytywnych relacji z nowymi konsumentami/wyborcami. Analiza opierała się na metodologii analizy porównawczej. Analizowanymi politykami byli w tej kolejności, Zbigniew Gryglas, Michał Kamiński, Paweł Kukiz, Anna Siarkowska, Paweł Zalewski oraz Monika Pawłowska. Większość analizowanych polityków opuściła swoje ugrupowanie dobrowolnie, wyjątek stanowił Paweł Zalewski, który został wykluczony z szeregów Platformy Obywatelskiej oraz Michał Kamiński wykluczony także z PO. Działania podejmowane przez polityków różniły się w zależności od okoliczności zmiany partii. Politycy których nowe ugrupowania były bliskie do poprzednich nie musieli podejmować znacznych działań w celu zmiany wizerunku. Większość polityków starało się przede wszystkim podkreślać powodu dla swojego odejścia i specjalizować się w swoich nowych partiach. Politycy którzy przechodzili do partii dalszych od siebie ideowo, lub/i nie sugerowali wcześniej swoimi działaniami możliwości zmiany