A Critical Examination of the Good True Self Theory

W psychologii istnieje kilka odrębnych pojęć „ja”, przy czym jedno z nich wydaje się szczególnie ważne: prawdziwe ja. Prawdziwe ja jest powszechnie uznawane przez ludzi, którzy na przykład wierzą, że niektóre zachowania są bardziej autentyczne niż inne. Przekonanie to można jednak rozumieć na dwa różne sposoby. Po pierwsze, „prawdziwe ja” może oznaczać zbiór cech, które definiują tożsamość danej osoby. Dana osoba może zatem wierzyć, że niektóre zmiany charakteru znacznie zmieniają to, kim jest, podczas gdy inne nie. Po drugie, prawdziwe ja może być częścią systemu etycznego. Z tej perspektywy prawdziwe ja niekoniecznie jest zbiorem esencjalnych cech, ale raczej niejasnym pojęciem, którego ludzie używają jako metafory, aby utrzymać spójną narrację o tym, kim są i pragną być. Poniższa praca omawia obie interpretacje „prawdziwego ja”, skupiając się jednak na tej związanej z tożsamością osobową, ponieważ badania nad prawdziwym ja jako częścią systemu etycznego dostarczają mniej spostrzeżeń, które w dodatku są raczej niespecyficzne. Struktura pracy jest następująca: Rozdział 1 przedstawia teorię dobrego, prawdziwego ja, która głosi, że ludzie przypisują sobie i innym moralnie dobrą esencję, oraz omawia dostępne dowody empiryczne cytowane na jej poparcie. Omawiam w nim także esencjalizm psychologiczny, sugerowany jako główne wyjaśnienie, dlaczego ludzie wierzą w dobre, prawdziwe ja. Rozdział 2 zawiera analizę krytyczną teorii dobrego prawdziwego ja i przedstawia dwa alternatywne wyjaśnienia danych: esencjalizm teleologiczny i antyesencjalistyczne podejście informacyjne. Chociaż twierdzę, że zarówno esencjalizm teleologiczny, jak i podejście informacyjne lepiej pasują do dostępnych dowodów, uważam, że badania nad prawdziwym ja rozumianym jako część systemu etycznego sugerują, że nie należy w pełni odrzucać teorii dobrego prawdziwego ja. Rozdział 3 skupia się na prawdziwym ja jako części systemu etycznego, omawiając wspierające dowody z badań nad metaforami, dobrostanem, podejmowaniem decyzji i autentycznością. Rozdział 4 przedstawia moje wstępne wnioski i szkicuje pewne pomysły na przyszłe badania, które mogą pomóc nam ustalić, która z omawianych teorii jest najdokładniejsza. Podsumowując, twierdzę, że teoria dobrego, prawdziwego ja nie jest odpowiednim wyjaśnieniem uzyskanych danych empirycznych. Zamiast tego proponuję podejście informacyjne jako alternatywę, która odpowiada na główną krytykę teorii dobrego, prawdziwego ja. Co więcej, utrzymuję, że prawdziwe ja pozostaje częścią systemu etycznego i może pełnić rolę przewodnika życiowego, co jest ujęte w popularnym haśle „Bądź sobą.

In psychology, there are several distinct concepts of the self, with one concept emerging as particularly important: the true self. The true self is widely endorsed by people, who believe, for instance, that some behaviors are more authentic than others. This belief, however, can be understood in two different ways. First, “the true self” might denote a set of characteristics that define one’s identity. Thus, a person might believe that some changes in character greatly alter who they are, while others do not. Second, the true self can be a constituent of an ethical system. From this perspective, the true self is not necessarily a fixed set of characteristics, but rather a vague notion that people use as a metaphor to maintain a coherent narrative about who they are and aspire to be. This thesis discusses both interpretations of “the true self,” but focuses on the one associated with personal identity because research on the true self as a constituent of an ethical system yields fewer insights, which, in addition, are rather unspecific. The work is structured as follows: Chapter 1 introduces the good true self theory, which asserts that people ascribe morally good essences to themselves and others, and discusses available empirical evidence cited in its support. It also discusses psychological essentialism suggested as the main explanation of why people believe in a good true self. Chapter 2 provides a critical assessment of the good true self theory and presents two alternative explanations of the data: teleological essentialism and an anti-essentialist information account. Although I argue that both teleological essentialism and the information account provide a better fit with available evidence, I believe that research on the true self construed as part of an ethical system suggests that the theory of the true good self should not be dismissed. Chapter 3 shifts focus to the true self as a constituent of an ethical system, discussing supporting evidence from research on metaphors, well-being, decision-making, and authenticity. Chapter 4 presents my tentative conclusions and sketches some ideas for future studies that might help us establish which of the theories under discussion is the most accurate. Overall, I argue that the good true self theory is not an accurate account for the obtained empirical data. Instead, I propose an information account as an alternative that addresses the main criticism of the good true self theory. Moreover, I argue that the true self remains a constituent of an ethical system and might function as a guide, captured in the popular slogan Be yourself.