La sostenibilità della moda Made in Italy: un’analisi discorsiva dei siti internet e dei contenuti social

Celem badania jest ukazanie tendencji dwóch dyskursywnych gatunków tekstowych dotyczących mody ekologicznej poprzez analizę artykułów opublikowanych na stronach internetowych oraz postów z Instagrama czterech firm z branży mody zrównoważonej: Il Vestito Verde, Orange Fiber, Marigré oraz Rifò. Kryterium analityczne zostało częściowo oparte na metodologii M. Wojtak (2004: 16). Naszą uwagę skupiliśmy na pragmatycznym aspekcie analizowanych gatunków dyskursywnych, na który składają się: profil nadawców (firmy), profil odbiorców (społeczność obserwujących), cele i intencje komunikacyjne firm, kanał, język oraz główne przesłanie komunikatu. Analiza opiera się na korpusie składającym się z 30 artykułów i 60 postów z Instagrama opublikowanych przez firmy wcześniej wspomniane. Firmy poprzez swój dyskurs starają się nie tylko zachęcać do zakupu, ale stosują też nieagresywne strategie komunikacyjne powołując się na wartości takie jak lokalność, transparentność i etyka. Ponadto można zaobserwować dużą częstotliwość występowania anglicyzmów. Firmy kreując swój wizerunek pokazują ogromny kontrast pomiędzy modą zrównoważoną a sektorem fast fashion.

The aim of the study is to show the trends of two textual genres regarding sustainable fashion through the analysis of articles published on the websites and Instagram posts of four companies in the sustainable fashion sector: Il Vestito Verde, Orange Fiber, Marigré and Rifò. The analytical criterion was partially based on the methodology of M. Wojtak (2004: 16). We focused our attention on the pragmatic aspect of the discourse textual genres analysed, which includes the profile of the senders (companies), the profile of the recipients (community of followers), the objectives and communicative intentions of the companies, the channel, the language, and the messages transmitted. The analysis is based on a corpus made up of 30 articles and 60 Instagram posts published by the previously mentioned companies. Through their discourse, companies not only try to encourage purchases, but also use less aggressive communication strategies, referring to values such as locality, transparency, and ethics. Furthermore, there is a high frequency of anglicisms. What is more, companies show a huge contrast between sustainable fashion and the fast fashion sector.

Lo scopo dello studio è quello di mostrare le tendenze di due generi testuali discorsivi riguardanti la moda sostenibile attraverso l’analisi di articoli pubblicati sui siti web e sui post Instagram di quattro aziende del settore della moda ecologica: Il Vestito Verde, Orange Fiber, Marigré e Rifò. Il criterio analitico si è parzialmente basato sulla metodologia di M. Wojtak (2004: 16). Abbiamo focalizzato la nostra attenzione sull'aspetto pragmatico dei generi discorsivi analizzati, che comprende: il profilo dei mittenti (aziende), il profilo dei destinatari (comunità di follower), gli obiettivi e le intenzioni comunicative delle aziende, il canale, la lingua e i messaggi trasmessi. L’analisi si basa su un corpus composto da 30 articoli e 60 post Instagram pubblicati dalle aziende precedentemente citate. Attraverso il loro discorso, le aziende cercano non solo di incoraggiare gli acquisti, ma utilizzano anche strategie di comunicazione non aggressive, facendo riferimento a valori come località, trasparenza ed etica. Inoltre, si può osservare un'alta frequenza di anglicismi. Nel creare la propria immagine, le aziende mostrano un enorme contrasto tra la moda sostenibile e il settore del fast fashion.