Komunikacja dźwiękowa u szczurów - wpływ interakcji społecznych na wokalizację alarmową

Jednym ze sposobów komunikacji szczurów są wokalizacje ultradźwiękowe. Niniejsza praca dotyczy warunków społecznych wpływających na nasilenie wokalizacji 22 kHz, u dorosłych szczurów. Wokalizacje o tej częstotliwości związane są z doświadczaniem negatywnych sytuacji i przyjmuje się, że ich funkcją jest ostrzeganie innych osobników o zagrożeniu, bądź po prostu komunikowanie strachu. Badano, jaki wpływ na tendencje do wokalizowania ma wielkości oraz stałość składu osobniczego grupy, w jakiej żyje zwierzę. Szczury indywidualnie poddawane były działaniu stresora (dotykowego lub dźwiękowego), a następnie, rejestrowana była liczba i czas trwania wokalizacji 22 kHz. Porównane zostało nasilenie wokalizacji u szczurów izolowanych oraz hodowanych w grupach o różnej liczebności, a także w grupach o stałym bądź zmiennym składzie osobników. Dodatkowo szczury przeszły standardowe procedury w otwartym polu i labiryncie krzyżowym, co umożliwiło odniesienie reakcji ultradźwiękowych do innych wskaźników emocjonalności. Wyniki pokazały, że szczury hodowane w warunkach izolacji wokalizują mniej niż te przebywające w grupach, przy czym wielkość grupy nie ma znaczenia. Istotna jest natomiast stałość grupy: szczury mające stała relacje z innymi osobnikami wokalizują mniej od tych, które żyją w grupach o ulegającym ciągłym zmianom składzie osobniczym. Zależność ta dotyczy wyłącznie samców. Porównanie wokalizacji 22 kHz z innymi wskaźnikami reakcji emocjonalnej u szczurów pokazuje, że jest to odrębna miara i nie da się jej wyników przewidzieć na podstawie tradycyjnych metod pomiaru bazujących na zachowaniach szczurów w otwartym polu i labiryncie krzyżowym.