To nie miejsce Cię tworzy, tylko Ty tworzysz miejsca” – przywiązanie do miejsca pochodzenia i zamieszkania u migrantów z Ukrainy

Przywiązanie do miejsca jest tematem badanym przez psychologów od lat 70. XX wieku. W czasach nasilonych ruchów migracyjnych, a co za tym idzie, wzrostem mobilności, przywiązanie do miejsca zaczęło być kwestionowane przez niektórych badaczy. Jednak badania na wielokrotnych migrantach pokazały, że możliwe jest nawiązanie bliskich relacji z wieloma miejscami. Niniejsza praca koncentruje się na przywiązaniu do miejsca pochodzenia oraz ówczesnego miejsca zamieszkania wśród osób przybyłych z Ukrainy do Polski w latach 2014- 2022. Przeprowadzone badanie jakościowe miało na celu eksplorację rodzajów więzi, jakie łączą osoby badane z ich miejscem pochodzenia i aktualnym miejscem zamieszkania, a także przybliżenie procesu adaptacji do nowego miejsca i czynników, które mają na niego wpływ. Dodatkowo skupiono się na charakterystyce miejsc w Warszawie, które były znaczące dla uczestników badania, a także zdefiniowaniu domu przez migrantów. W badaniu uczestniczyło 11 osób, z którymi przeprowadzono wywiad składający się z dwóch części: rozmowy stacjonarnej oraz rozmowy w trakcie spaceru. Umożliwiło to pogłębioną analizę emocji i zachowań, które składały się na więź, jaka łączyła osoby badane z Warszawą. Dziewięcioro uczestników wzięło udział w obu częściach, a dwie osoby uczestniczyły jedynie w rozmowach stacjonarnych. Po analizie wywiadów wyłoniono następujące tematy: miejsce zastane versus miejsce odkryte, rola ludzi w procesie przywiązywania się do miejsca, konsekwencje zmiany miejsca zamieszkania, pojęcie domu oraz miejsca znaczące. Wyniki pokazały, że migranci z Ukrainy charakteryzowali się relatywnym stylem przywiązania, przy czym związek z Warszawą różnił się od relacji jaka łączyła ich z Ukrainą. Środowisko społeczne odegrało kluczową rolę w procesie adaptacji, co znalazło odzwierciedlenie także w sposobie definiowania pojęcia domu.