Non-apology jako pogłębiająca kryzys forma publicznych przeprosin

Praca licencjacka pt. „Non-apology jako pogłębiająca kryzys forma publicznych przeprosin” dotyczy problematyki zarządzania kryzysem wizerunkowym w przypadku zastosowania nieskutecznych przeprosin, tzw. non-apology. Celem pracy jest przybliżenie teoretycznych i praktycznych aspektów zarządzania kryzysem, ze szczególnym uwzględnieniem negatywnej postawy – non-apology. Pierwszy rozdział skupia się na teoretycznym ujęcie kryzysu, definiując pojęcia wizerunku, tożsamości i reputacji oraz przedstawiając błędy, które mogą prowadzić do kryzysów. Przedstawia także klasyfikację kryzysów i ich fazy. Drugi rozdział poświęcony jest działaniom w sytuacjach kryzysowych, skupiając się na planowaniu i strategiach zarządzania kryzysem, w tym roli przeprosin jako elementu skutecznego zarządzania. W szczególności ukazuję non-apology jako negatywną formę zarządzania kryzysem. Trzeci rozdział to studium przypadku osoby Filipa Chajzera. Dotyczy on sytuacji, w których jego zachowanie wywołało kryzysy wizerunkowe, a także zawiera analizę prób zarządzenia sytuacjami, w których się znalazł. Czwarty rozdział jest zbiorem przykładów sytuacji kryzysowych, w których zastosowano non-apology. Zawiera on przebieg poszczególnych kryzysów i konsekwencje stosowania non-apology przez osoby publiczne na przykładzie takich postaci jak Jessica Mercedes, Samuela Górska i Mama Ginekolog. Analiza pokazuje, że nieprzemyślane działania i brak autentyczności w przeprosinach nie tylko nie rozwiązują problemu, ale często go pogłębiają.

The Bachelor thesis entitled. Non-apology as a crisis-deepening form of public apology concerns the issue of image crisis management in the case of the use of ineffective apology, so-called non-apology. The aim of the work is to introduce the theoretical and practical aspects of crisis management, with a particular focus on negativity - non-apology. The first chapter focuses on the theoretical framing of crisis, defining the concepts of image, identity and reputation and outlining the mistakes that can lead to crises. It also presents a classification of crises and their phases. The second chapter is devoted to crisis response, focusing on crisis management planning and strategies, including the role of apology as part of effective management. In particular, I show non-apology as a negative form of crisis management. The third chapter is a case study of the person of Filip Chajzer. It deals with situations in which his behaviour triggered image crises, and analyses his attempts to manage the situations in which he found himself. The fourth chapter is a collection of examples of crisis situations in which non-apology was used. It includes the course of the individual crises and the consequences of the use of non-apology by public figures using examples such as Jessica Mercedes, Samuela Górska and Mama Ginekolog. The analysis shows that ill-considered actions and lack of authenticity in apologies not only do not solve the problem, but often exacerbate it.