Legitimization of Power by Female Pharaohs

Praca jest omówieniem odnotowanych w historii Egiptu faraońskiego nielicznych przypadków kobiet sprawujących władzę królewską oraz metod, które służyły legitymizacji tejże władzy. Jej celem było uwzględnienie, w możliwie szerokim zakresie, prowadzonej przez lata dyskusji naukowej nad zagadnieniem egipskich władczyń, omawianych zazwyczaj osobno, a jeśli zbiorowo, to na ogół jako aspekt roli kobiet w starożytnym Egipcie. Zamierzeniem pracy było przedstawienie spójnego opracowania poświęconego kobietom-faraonom na tle kobiet zajmującym wysoką pozycję na dworze króla, przy szczególnym zogniskowaniu badań na zagadnieniach związanych z obejmowaniem władzy i jej legitymizacją. Istotnym zadaniem badawczym było wskazanie różnic między wyeksponowanymi kobietami z rodziny królewskiej, które oficjalnie nie rządziły Egiptem, a realnie panującymi władczyniami, których legitymizacja jako faraonów była oparta na tych samych elementach, co władza mężczyzn zasiadających na egipskim tronie. Matki, żony i córki królewskie niewątpliwie miały wysoki status, ale stopień ich wpływu na politykę państwa nie jest możliwy do zbadania. Studia służące realizacji tematu dysertacji zreferowane w kolejnych rozdziałach pracy pozwoliły przedstawić listę niekwestionowanych władczyń Egiptu sprawujących władzę przed okresem ptolemejskim, sytuując na niej obok najbardziej znanej królowej Hatszepsut również trzy inne kobiety sprawujące władzę faraona: Nefrusobek, Neferneferuaten oraz Tauseret. Wskazane przykłady sprawowania władzy przez kobietę-faraona potwierdzają zebrane i omówione w dysertacji dokumenty. Świadczą one o potrzebie legitymizacji tejże władzy oraz jej zgodności z egipską ideologią królewską, która legalność władzy faraona łączyła z jego usytuowaniem w nieprzerwanym łańcuchu królewskich przodków. Rozprawa składa się z rozdziału wstępnego, dwóch rozdziałów wprowadzających oraz czterech rozdziałów odnoszących się do kluczowych postaci dyskusji, po których następują konkluzje i podsumowanie.