Polityka pamięci: między siłą a sprawiedliwością

Kształtowanie pamięci społecznej jako zadanie polityczne jest rozpięte pomiędzy dwoma biegunami – biegunem siły i biegunem sprawiedliwości. Przy pierwszym krańcu pamięć staje się sposobem na pomnożenie mocy politycznej. Przy drugim pamięć staje się rejestracją tego, co odmawia jakiegokolwiek spożytkowania a nawet – usensownienia. Pomiędzy tymi biegunami możliwe jest dokonywanie rozstrzygnięć na drodze sporu – trucizny, która służy ozdrowieniu społeczności politycznej. Poszczególne rejestry pamięci będą analizowane z wykorzystaniem refleksji Friedricha Nietzschego, a także tekstów Pawła Śpiewaka, poświęconych interpretacjom trudnej dwudziestowiecznej historii.