Kemalizm i neoottomanizm w polityce Turcji. Wybrane zagadnienia.

Praca ma na celu podkreślenie złożoności i niuansów dwóch kluczowych tureckich ideologii: kemalizmu i neoottomanizmu. Poprzez prześledzenie historycznego powstania i nakreślenie podstawowych zasad tych ideologii, praca zapewnia dogłębne zrozumienie ich ideologicznych podstaw. Kemalizm, którego początki sięgają początku XX wieku, reprezentuje świecką i nacjonalistyczną wizję Mustafy Kemala Ataturka, koncentrując się na modernizacji, westernizacji i republikanizmie. Z kolei neoottomanizm, bardziej nowoczesny ruch, stara się ożywić i zintegrować elementy dziedzictwa Imperium Osmańskiego, promując bardziej znaczącą rolę Turcji w sprawach regionalnych i globalnych, a także przywrócenie tożsamości kulturowej i religijnej. Studium śledzi pojawienie się ideologii Erdoganizmu związanej z prezydenturą Recepa Tayyipa Erdogana. Opracowanie analizuje kluczowe wydarzenia w tureckiej historii i znaczące transformacje polityczne. Analizuje również implikacje kemalizmu i neoottomanizmu dla polityki wewnętrznej, takiej jak edukacja, sekularyzm i zarządzanie, oraz polityki zagranicznej, w tym stosunków Turcji z krajami sąsiednimi, jej roli w organizacjach międzynarodowych i jej stanowiska w sprawie globalnych konfliktów. Analiza porównawcza kemalizmu i neoottomanizmu przedstawiona w niniejszym badaniu podkreśla dynamiczną interakcję między tradycją a nowoczesnością w tureckiej polityce. Pozwala nam to zrozumieć, w jaki sposób ideologie te wpłynęły na społeczno-polityczną ewolucję Turcji i nadal kształtują jej strategiczne kierunki w XXI wieku.

The study aims to highlight the complexities and nuances of two key Turkish ideologies: Kemalism and Neo-Ottomanism. By tracing the historical emergence and outlining the basic principles of these ideologies, the study provides a thorough understanding of their ideological foundations. Kemalism, which dates back to the early 20th century, represents the secular and nationalist vision of Mustafa Kemal Ataturk, focusing on modernisation, westernisation and republicanism. In contrast, neo-Ottomanism, a more modern movement, seeks to revive and integrate elements of the Ottoman Empire's legacy, promoting a more significant role for Turkey in regional and global affairs, as well as the restoration of cultural and religious identity. The study traces the emergence of the Erdoganism ideology associated with Recep Tayyip Erdogan's presidency.