Ceramika stołowa z czerwoną powłoką. Produkcja dolnomezyjskich centrów ceramicznych od końca I do połowy III w. n.e.

Podstawowym celem dysertacji było wszechstronne zbadanie ceramiki naczyniowej z czerwoną powłoką, wytwarzanej w centrach produkcyjnych znajdujących się na terytorium Nicopolis ad Istrum i działających w okresie od końca I w. n.e. do połowy III wieku n.e.. Przedmiotem przeprowadzonych badań była ceramika pochodząca z rzymskich warsztatów produkcyjnych, zlokalizowanych na terenie współczesnych miasteczek Pavlikeni oraz Butovo. Sprawdzone zostało również, czy przy wykorzystaniu opisu archeologicznego połączonego z opisem makroskopowym czerepu oraz opisem powłoki znajdującej się na powierzchni naczyń, możliwe było rozróżnienie poszczególnych ośrodków produkcyjnych bez konieczności wykonywania analiz fizyko-chemicznych. Innym ważnym zagadnieniem poruszonym w pracy było ustalenie zasięgu dystrybucji produktów pochodzących z poszczególnych ośrodków ceramicznych i próba znalezienia odpowiedzi na pytanie, czy ceramika wytwarzana w tych warsztatach miała jedynie na celu zaspokojenia potrzeb lokalnego rynku zbytu, czy też były one przedmiotem handlu dalekosiężnego. W tym wypadku bardzo pomocna była próba hipotetycznego określenia wielkości produkcji ceramicznej w oparciu o dostępne dane archeologiczne. Równie istotną kwestią było sprawdzenie hipotezy roboczej, która zakłada, że w warsztatach ceramicznych na terenie Butova produkowany był mezyjski wariant ceramiki typu terra sigillata. Praca ta składa się z dwóch tomów.

The main aim of this dissertation was to carry out a comprehensive analysis of red-slipped wares made at pottery production centres in Nicopolis ad Istrum between the end of the 1st century AD and the mid-3rd century AD. This analysis focused on pottery made at Roman workshops discovered in the modern-day towns of Pavlikeni and Butovo. An assessment was also made of whether archaeological descriptions could be used in conjunction with macroscopic descriptions of sherds and descriptions of the slip present on sherd surfaces to distinguish between vessels made at specific production centres without the need for any physico-chemical analysis. Another key issue addressed in this study was determining the distribution range of wares made at individual production centres and seeing whether it was possible to establish if the pottery from these workshops had been made to satisfy local demand or if it had been the object of long-distance trade. To this end, estimating the scale of pottery production based on available archaeological data proved very useful. A further important aspect of this analysis involved testing the working hypothesis that a variant of terra sigillata had been produced in the workshops of Butovo. This dissertation consists of two volumes.