Tutoring wychowawczy jako refleksyjna praxis edukacyjna

Tutoring stanowi odpowiedź na potrzebę osobistego kontaktu ucznia z nauczycielem a w przypadku tutoringu rodzinnego – również z jego rodzicami. Jest przemyślanym narzędziem, wpisanym w całokształt programu wychowawczego placówki. W swoich badaniach skoncentrowałam się na odbiorze i realizacji tutoring przez poszczególnych jego uczestników, próbując zrozumieć, czy i w jaki sposób stanowi on refleksyjną praxis. Mimo trudności w zachowaniu równowagi między deskrypcją a zdystansowaną interpretacją, tutoring angażuje do refleksji i samooceny oraz krytycznych i konstruktywnych analiz.