Unia Europejska w polityce zagranicznej Indii

Rozprawa doktorska pt. Unia Europejska w polityce zagranicznej Indii analizuje ewolucję polityki Indii wobec UE po zakończeniu zimnej wojny. Celem pracy jest wskazanie znaczenia UE w strategii międzynarodowej Indii w kontekście realizacji ich aspiracji mocarstwowych i zmiany porządku międzynarodowego. Badaniu poddano politykę Indii wobec UE w okresie 30 lat – od zakończenia zimnej wojny i rozpoczęcia liberalizacji gospodarczej w 1991 r. do końca 2021 r., w trzech wymiarach: gospodarczym, politycznym i społecznym. Do zbadania problemu badawczego wykorzystano teorię neoliberalizmu instytucjonalnego, a głównymi metodami badawczymi były analiza dyskursu, analiza treści dokumentów i studia przypadku. Autor dowodzi hipotezy mówiącej, że Indie instrumentalnie wykorzystały stosunki z UE w celu wzmocnienia własnej pozycji w ramach liberalnego porządku międzynarodowego. Choć Indie akceptują istniejący system międzynarodowy chcą dzięki współpracy z UE przyspieszyć wprowadzenie reform w instytucjach i reżimach międzynarodowych, tak by bardziej sprzyjały realizacji ich interesów narodowych i mocarstwowych aspiracji. Dzięki zbliżeniu z UE po zimnej wojnie Indie dążyły do przyspieszenia własnego rozwoju gospodarczego, zyskania międzynarodowej akceptacji jako wschodzącego mocarstwa, równoważenia wpływów Chin w Azji, a w końcu przyspieszenia reformy instytucji międzynarodowych i stworzenia wielobiegunowego porządku międzynarodowego. Wnioski z pracy wskazują, ze Indie nie są partnerem podzielającym tożsamą z UE wizję porządku międzynarodowego i zainteresowanym jego obroną i trwaniem, ale raczej będą dążyły do współpracy z UE w celu jego modyfikacji i dopasowania do zmieniających się uwarunkowań międzynarodowych.