Modern standards of humanitarian intervention: the cases of Kosova, Libya and Bosnia and Herzegovina

Niniejsza praca bada dynamikę i wyniki interwencji humanitarnych na podstawie trzech studiów przypadku: Kosowo, Libia oraz Bośnia i Hercegowina. W badaniu zastosowano metodę porównawczą, aby ocenić, w jaki sposób międzynarodowe ramy prawne, podstawy etyczne i zachęty polityczne wpłynęły na każde działanie i jego następujące skutki. Badanie wykazało znaczne rozbieżności w harmonogramie interwencji, pomocy zagranicznej, stabilności po zakończeniu konfliktu i wpływie humanitarnym. Bada, w jaki sposób argumenty prawne, takie jak kontrowersyjne zaangażowanie NATO w Kosowie i uchwała Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1973 w Libii, wpłynęły na legitymację i długoterminowy sukces interwencji. Dane pokazują, że terminowe i zdecydowane interwencje, poparte jasnymi mandatami ustawodawczymi, zwykle zapewniają lepsze wyniki. Jednakże w przypadku opóźnienia wysiłków międzynarodowych, jak ma to miejsce w Bośni i Hercegowinie, koszty pomocy humanitarnej znacznie wzrastają, co utrudnia osiągnięcie długoterminowej stabilności. Niniejsza praca bada również zmieniający się charakter operacji humanitarnych w odpowiedzi na zmieniającą się dynamikę geopolityczną i globalne ramy zarządzania. Chociaż do uzasadnienia interwencji wykorzystano filozofię odpowiedzialności za ochronę (R2P), niniejsze badanie ujawnia niedociągnięcia R2P w praktyce i podkreśla potrzebę istnienia bardziej spójnych i silnych instytucji międzynarodowych.

This thesis investigates the dynamics and results of humanitarian interventions using three case studies: Kosovo, Libya, and Bosnia and Herzegovina. The research uses a comparative method to assess how international legal frameworks, ethical grounds, and political incentives influenced each action and its following effects. The study found significant disparities in intervention timing, foreign assistance, post-conflict stability, and humanitarian impact. It investigates how legal arguments, such as NATO's controversial involvement in Kosovo and UN Security Council Resolution 1973 in Libya, affected the legitimacy and long-term success of interventions. The data show that timely and decisive interventions, backed by clarified legislative mandates, tend to provide better results. However, when international efforts are delayed, as in Bosnia and Herzegovina, the humanitarian cost increases considerably, making long-term stability more difficult to attain. This thesis also investigates the changing nature of humanitarian operations in response to shifting geopolitical dynamics and global governance frameworks. While the Responsibility to Protect (R2P) philosophy has been used to justify interventions, this study reveals R2P's inadequacies in practice and underscores the need for more consistent and strong international institutions.