O różnorodności makrostrukturalnej w słownikach z językiem polskim i niemieckim. Od szesnastowiecznych dykcjonarzy Mymera i Murmeliusza po prace współczesne

Niniejszy artykuł inspirowany jest pracą nad polsko-niemieckim słownikiem językowego savoir-vivre’u w ramach międzywydziałowego projektu: „Językowy savoir-vivre polski i niemiecki. Studium konfrontatywne“ (2014/13/B/HS2/00658). W projekt zaangażowane są trzy wydziały Uniwersytetu Warszawskiego: Wydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii (Małgorzata Marcjanik), Wydział Lingwistyki Stosowanej (Silvia Bonacchi) oraz Wydział Neofilologii, Instytut Germanistyki (Agnieszka Frączek). Celem artykułu jest pokazanie, jak na przestrzenie stuleci ewoluowały makrostruktury słowników z językiem polskim i niemieckim, przedstawienie wielowiekowych poszukiwań najprzejrzystszego i najbardziej funkcjonalnego rozwiązania, a wreszcie zaprezentowanie decyzji makrostrukturalnych, podjętych przez autorki słowników gromadzących wyrazy i wyrażenia o funkcji grzecznościowej: Słownika językowego savoir-vivre’u (2014) i przygotowywanego w ramach wspomnianego projektu Polsko-niemieckiego słownika językowego savoir-vivre’u.