Filip Alzacki i Jerozolima: Motywacje wyprawy z roku 1177

Praca ma na celu analizę motywacji stojących za wyprawą hrabiego Flandrii Filipa Alzackiego do Jerozolimy w roku 1177. Praca podzielona została na segmenty, przeplatane rozdziałami podsumowującymi po każdym z nich widoczne motywacje hrabiego. W pierwszym z segmentów opisuję sytuację w jakiej Filip znajdował się przed wzięciem krzyża, doświadczenie hrabiego zebrane za rządów jego ojca, oraz reformy prawne, które podjął. Drugi segment poświęcam analizie przygotowań do wyprawy: pertraktacji finansowych z królem Anglii Henrykiem II i nadań dla ośrodków religijnych we Flandrii. W tym segmencie przedstawiam również komplikacje, jakie pojawiły się między przyjęciem krzyża a wyruszeniem hrabiego do Palestyny. Szczegółowo omawiam także korespondencję hrabiego z Hildegardą z Bingen, krytykując związane z nią tezy M. Tessery i B. Phillisa. W trzecim segmencie przedstawiam działania polityczne i zbrojne hrabiego w Ziemi Świętej. Ten segment skupia się na krytyce narracji Kroniki Wilhelma z Tyru i wynikającej z niej tezy Bernarda Hamiltona. Wreszcie na sam koniec, prezentuję wpływ współczesnej hrabiemu religijności krzyżowej i dziedzictwa rodowego na jego działania, akcentując szczególnie silny motyw strenuitas patrum, widoczny w większości działań hrabiego. W całości pracy bazuję na kronikach – zarówno europejskich, jak i tych pochodzących z Outremer – oraz dokumentach flandryjskich i epistolografii z epoki

Paper's aim is an analysis of motives behind the crusade of Philip of Flanders, count of Flanders in 1177. It is divided to few segments, after which I summarize, which motivations can be seen in each segment. In the first one, I describe situation of Philip before taking the cross, his experience from his father's time of rule and reforms that he introduced. Second one describes preparations to the crusade: negotiations with Henry II of England and gifts to the church of Flanders. I also present complications, which occured after Philip has taken the cross, and before he went to Holy Land. The corespondence between Philip and Hildegard of Bingen is also described, and I criticise thesis from M. Tessera and B. Phillis there. In the third segment, I present actions, that were taken by Philip in Palestine, both political and armed ones. I focus on criticising the narrative from Chronicle of William of Tyre and thesis from Bernard Hamilton that follows it. At the end, I present the influence of crusading spirituality and family heritage on Philip, focusing on strenuitas patrum motif. The whole paper is based on chronicles - both european and Outremer one's - but also on charters from Flanders and letters from the time.