Lekcje wychowania do życia w rodzinie (WdŻwR) w ocenie uczniów wybranych szkół warszawskich

Seksualność dzieci i młodzieży z foucaultowskiej perspektywy może być rozumiana jako konstrukt historyczny, rodzaj społeczno-kulturowej narracji wokół którego rozwinięto instrumenty instytucjonalnych działań oraz strategii dyskursywnych. Każdy system edukacji jest politycznym sposobem utrzymywania lub modyfikacji przyswajania dyskursów wraz z wiedzą i władzą, które te ze sobą niosą. Edukacja seksualna w Polsce jest kwestią kontrowersyjną, uwikłaną w spory ideologiczne. Od lat toczy się w sferze publicznej dyskusja, czy szkoła ma prawo, czy może ma nie tylko prawo, ale i obowiązek, czy też jedynie rości sobie prawo do “zajmowania” się seksem. Stosunkowo niewiele badań prowadzi się w tym zakresie. Prezentowany tekst jest próbą ukazania wizji szkolnej edukacji seksualnej z punktu widzenia uczniów. Artykuł, poprzez prezentację wyników wywiadów fokusowych z trzydziestoma dwoma respondentami obojga płci w wieku od 11 do 19 lat pokazuje, w jaki sposób uczniowie wybranych warszawskich szkół podstawowych, gimnazjów i liceów postrzegają lekcje „wychowania do życia w rodzinie” oraz swoją aktywność na tych zajęciach.