Development aid to Sub-Saharan Africa countries as an element of Israeli soft power

Przedmiotem pracy jest izraelska polityka pomocy rozwojowej i towarzysząca jej dyplomacja publiczna jako element opartej o zasoby miękkiej siły polityki zagranicznej Izraela wobec krajów Afryki Subsaharyjskiej (AS). Badania dotyczyły:- charakteru, kierunków i efektywności pomocy rozwojowej Izraela dla krajów AS w kontekście realizacji celów polityki zagranicznej;- izraelskiej pomocy rozwojowej dla tych krajów jako: samoistnego zasobu miękkiej siły; emanacji innych zasobów miękkiej siły; zasobu dla dyplomacji publicznej;- sposobów oddziaływania pomocy rozwojowej jako zasobu miękkiej siły Izraela w stosunkach z krajami AS w kontekście zmiennych warunków geopolitycznych, w tym poprzez przybliżenie sposobu postrzegania Izraela w krajach AS.Bardzo dobre relacje Izraela z krajami AS załamały się w 1973, a następnie zostały odbudowane w okresie post-zimnowojennym. Celem pracy jest weryfikacja hipotezy, iż efektywność oddziaływania izraelskiej pomocy rozwojowej jako elementu miękkiej siły Izraela w stosunkach z krajami AS jest warunkowana procesami zmian geopolitycznych w środowisku międzynarodowym, w którym Izrael realizuje cele swojej polityki zagranicznej. Praca weryfikuje również szereg hipotez pomocniczych.Praca obejmuje okres 1956-2016, koncentrując się na zjawiskach współczesnych. Istotnym źródłem są przeprowadzone przez autorkę wywiady z izraelskimi naukowcami, analitykami, ambasadorami, pracownikami rządu i jego agend, przedstawicielami organizacji pozarządowych i przedsiębiorstw, pracownikami ambasad krajów AS oraz afrykańskimi studentami w Izraelu.Ramę teoretyczną badań stanowi paradygmat neoliberalny oraz koncepcje miękkiej siły i nowej dyplomacji publicznej. W pracy potwierdzono szczególną przydatność pomocy technicznej w budowie pozytywnych relacji międzynarodowych opartych o zasoby miękkiej siły.Stwierdzono, że czynniki geopolityczne determinują relacje izraelsko-subsaharyjskie, ale wizerunek budowany przez pomoc ma długoterminowe oddziaływanie. Ewolucja pozycji i ról międzynarodowych państw arabskich i rosnąca niezależność i pragmatyzm polityk zagranicznych państw AS sprzyjają intensyfikacji bilateralnych i wielostronnych relacji AS z Izraelem, choć ich sposób głosowania na forach wielostronnych zmienia się na korzyść Izraela powoli. Pomoc rozwojowa Izraela coraz częściej jest wiązana z międzynarodowymi zachowaniami państw-biorców.W pracy dokonano analizy dotychczasowych doświadczeń Izraela, które mogą być przekazywane w formie pomocy, zaprezentowano perspektywy ich dalszej ewolucji oraz powiązania z tożsamością izraelską, analizowaną również jako przesłanka polityki zagranicznej. Uwypuklone zostały cechy izraelskiej pomocy rozwojowej, jak: dominacja pomocy technicznej i rozwoju kapitału ludzkiego; koncentracja na istotnych problemach biorców; promowanie poczucia własności; elastyczność w dostosowywaniu rozwiązań. Premier Benjamin Netanyahu definiuje rolę kraju poprzez wsparcie dla innych, jednak w praktyce tworzenia polityki zagranicznej pomoc rozwojowa i dyplomacja publiczna są rozdzielone. Ilość treści dotyczących pomocy w dyplomacji publicznej jest proporcjonalna do jej roli w stosunkach. Stwierdzono też między innymi, że: faktyczna (ogólnie niska) wartość pomocy izraelskiej jest trudna do oszacowania; intensyfikacja stosunków dwustronnych nie prowadzi do zwiększenia wolumenu pomocy; odbiorcy dostrzegają wzrost wkładu izraelskiego w ich rozwój; przy czym zaangażowanie firm i organizacji pozarządowych faktycznie rośnie.

The subject of the study is Israeli development aid policy and accompanying public diplomacy as a part of foreign policy towards Sub-Saharan Africa (SSA) countries based on soft-power resources. The research topics were:- characteristics, directions and effectiveness of Israel's development aid to SSA in the context of pursuing foreign policy objectives;- Israeli development aid for these countries as: a self-contained resource of soft power; emanation of other soft power resources; a resource for public diplomacy;- ways in which development aid acts as a resource for Israel's soft power in relations with SSA countries in the context of changing geopolitical circumstances, including through approximations of Sub-Saharan perceptions of Israel.Israel's very good relations with the SSA countries collapsed in 1973 and then were rebuilt during the post-Cold War period. The purpose of the thesis is to verify the hypothesis that the effectiveness of Israeli development aid as a component of Israeli soft power in relations with SSA countries is conditioned by the processes of geopolitical change in the international environment in which Israel pursues its foreign policy objectives. The work also verifies a number of auxiliary hypotheses.The work covers the period 1956-2016, focusing on contemporaneity. Author’s interviews with Israeli scientists, analysts, ambassadors, employees of the government and its agencies, representatives of NGOs and businesses, staff of the Embassies of Sub-Saharan African countries and African students in Israel are important sources.The theoretical framework for the research is the neoliberal paradigm and the concepts of soft power and new public diplomacy. Work confirms the special relevance of technical assistance in building positive international relationships based on soft-power resources.It was found that geopolitical factors determine Israeli-Sub-Saharan relations, but the image built through aid has a long-term impact. The evolution of position and international roles of the Arab states and the growing independence and pragmatism of SSA foreign policies are conducive to intensification of SSA-Israeli bilateral and multilateral relations, though their voting in multilateral forums is changing in favour of Israel slowly. Israeli aid is increasingly tied to international behaviour of recipient countries.In the study, the experiences of Israel, which can be transmitted in the form of aid, are analysed, as are the perspectives of their future development and the ways they are linked with Israeli identity, which is also analyzed as a basis for foreign policy. Features of Israeli development aid are highlighted, such as the dominance of technical assistance and support for human capital; focus on issues of significance for recipients; promotion of ownership; flexibility of solutions.Prime Minister Benjamin Netanyahu defines the role of the country through support for others, but in the practice of foreign policy-making, development aid and public diplomacy are separated. The amount of content related to aid in Israeli public diplomacy is proportional to its role in relations. It was also found that: the actual (generally low) value of Israeli aid is difficult to estimate; the intensification of bilateral relations doesn’t lead to rise in aid volume; recipients perceive Israeli contribution to their development as increasing; actual involvement of enterprises and non-governmental organizations in it is growing.