Czy artyście wolno wszystko? Analiza wykreowanej rzeczywistości w twórczości Oskara Dawickiego z perspektywy autofikcji.

Celem pracy jest analiza twórczości Oskara Dawickiego z lat 1994-2010, w kontekście kształtowania fikcyjnej rzeczywistości wokół postaci artysty. Autorka przekłada literackie pojęcia “autofikcja” na język sztuki wizualnej. Analizuje całokształt twórczości performera z perspektywy kluczowych wyznaczników gatunku, które Dawicki adaptuje do swojej sztuki. W dalszej części pracy autorka przygląda się relacji mentorskiej ze Zbigniewem Warpechowskim, która wywarła znaczący wpływ na fikcjonalizację nowej rzeczywistości artysty. Najważniejszym komponentem jest autoagresja fizyczna, którą Dawicki przemienia w przemoc psychiczną. Poniżanie, przepraszanie oraz rozpacz stanowią kluczowe aspekty w jego działaniach. Autorka przygląda się usposobieniu fantazmy oraz próbuje odnaleźć wskazówki, za pomocą których można odróżnić prawdę od fikcji. W kolejnej części występuje analiza problemowa twórczości, w której dzieła zostają zestawione z najważniejszymi elementami autofikcji. Poruszony zostaje wątek gry z odbiorcą oraz wpływu osób trzecich na kreowanie wizerunku artysty.

The aim of this paper is to analyse Oskar Dawicki's work from 1994 to 2010, in the context of shaping a fictional reality around the figure of the artist. The author translates the literary notion of 'autofiction' into the language of visual art. She analyses the performer's entire oeuvre from the perspective of the key determinants of the genre, which Dawicki adapts to his art. Further on, the author looks at the mentoring relationship with Zbigniew Warpechowski, which had a significant impact on the fictionalisation of the artist's new reality. The most important component is physical self-aggression, which Dawicki transforms into psychological violence. Humiliation, apology and despair are key aspects in his actions. The author looks at the disposition of the phantasm and tries to find clues with which to distinguish truth from fiction. In the next section, there is a problem analysis of the work, in which the works are juxtaposed with the most important elements of autofiction. The theme of the game with the viewer and the influence of third parties on the creation of the artist's image is addressed.