Disaster diplomacy jako katalizator stosunków między państwami. Studium przypadku Turcji i Grecji w latach 1999-2023

Poniższa praca zajmuje się tematyką disaster diplomacy, czyli wpływu pomocy udzielanej wobec katastrof naturalnych na pokojowe budowanie relacji między państwami, ze szczególnym uwzględnieniem relacji Turcji i Grecji w latach 1999-2023. Celem pracy było przedstawienie fenomenu wpływu działań związanych z katastrofami na stosunki dyplomatyczne państw, metodologii disaster diplomacy oraz jej mechanizmów działania, a także praktyczna analiza skuteczności disaster diplomacy poprzez studium przypadku relacji grecko-tureckich wobec trzęsień ziemi, odpowiadając na następujące pytania badawcze: „Czy działania związane z katastrofami naturalnymi mogą wpływać pozytywnie na relacje między państwami?”, „Od jakich czynników zależy, czy zastosowanie disaster diplomacy wpłynie na zbliżenie między państwami?”, „Czy disaster diplomacy może wpływać na państwa długotrwale?”. Za hipotezę badawczą przyjęto, że disaster diplomacy może pozytywnie wpływać na relacje między państwami, szczególnie w krótkim okresie bezpośrednio po wystąpieniu zdarzenia katastrofalnego, inicjując i przyspieszając proces zbliżenia poprzez tworzenie nowych powiązań w niekonfliktowych obszarach stosunków międzynarodowych oraz angażowanie zarówno przedstawicieli władzy, jak i pozapaństwowych uczestników. Praca składa się z trzech rozdziałów. Pierwszy rozdział przedstawia teoretyczne ramy disaster diplomacy, drugi jej klasyfikację i metodologię badań, a trzeci analizuje przypadki współpracy Turcji i Grecji w obliczu trzęsień ziemi w 1999 i 2023 roku. Wybór tych przypadków pozwala ocenić skuteczność nawiązywania pokojowych relacji między historycznie skonfliktowanymi państwami. Analiza przeprowadzona na podstawie literatury naukowej oraz źródeł prasowych i internetowych potwierdza hipotezę o pozytywnym wpływie disaster diplomacy na relacje międzypaństwowe. Działania podjęte przez państwa wobec katastrofy naturalnej zadziałały jako katalizator na zwiększoną motywację elit politycznych do poprawy stosunków politycznych oraz zmianę postrzegania stosunków grecko-tureckich w społeczeństwach obu państw.