Sojusz polsko-brytyjski podczas II wojny światowej. Teoria i praktyka realizacji zobowiązań sojuszniczych.

Poniższa praca zajmuje się tematyką sojuszu Polski i Wielkiej Brytanii zawartego w przeddzień II wojny światowej. Podejmuje ona próbę przedstawienia sposobu realizacji zobowiązań zawartych w ramach wspomnianego aliansu na tle ustaleń tzw. teorii sojuszy. Problemem badawczym pracy jest kwestia realizacji zobowiązań sojuszniczych Wielkiej Brytanii wobec Polski podczas II wojny światowej. Praca omawia cały okres obowiązywania sojuszu w latach 1939-1945 analizując jego funkcjonowanie z perspektyw historycznej, internacjologicznej, politologicznej i prawnej. W pracy wykorzystane zostały różnorodne pozycje źródłowe, m. in. akty prawne, korespondencja przywódców Wielkiej Brytanii i ZSRR czy pamiętniki ambasadora Edwarda Raczyńskiego, jak również opracowania, w tym artykuły Anny Cienciały czy książka Davida Frencha Deterrence, Coercion, and Appeasement: British Grand Strategy, 1919-1940. Hipoteza główna zakłada, że o ile Wielka Brytania nie zrealizowała swoich zobowiązań sojuszniczych wobec Polski w rozumieniu oczekiwanych przez Polskę skutków praktycznych, to odmiennie można tę kwestię interpretować na gruncie prawa międzynarodowego i „teorii sojuszy”. W toku badań okazało się, że Wielka Brytania złamała swoje zobowiązania sojusznicze wobec Polski zawierając ze Związkiem Radzieckim umowy godzące w jej suwerenność i integralność terytorialną. Stało się tak, ponieważ Londyn uznał wspieranie Polski przeciw ZSRR za sprzeczne ze swoim interesem. Brytyjczycy byli stroną dominującą w sojuszu, stąd byli w stanie narzucać Polakom swoją strategię. Sojusz rozpadł się ostatecznie krótko po pokonaniu III Rzeszy wskutek stopniowej marginalizacji legalnego rządu polskiego na arenie międzynarodowej.

The following work deals with the subject of the alliance between Poland and Great Britain concluded on the eve of World War II. It attempts to present the manner of implementation of the commitments made under the said alliance against the background of the findings of the so-called theory of alliances. The research problem of the work is the question of the implementation of Britain's alliance commitments to Poland during World War II. The work discusses the entire period of the alliance in 1939-1945 analyzing its functioning from historical, internationalist, political and legal perspectives. The work uses a variety of source items, including legal acts, correspondence between the leaders of Great Britain and the USSR and the memoirs of Ambassador Edward Raczynski, as well as studies, including articles by Anna Cienciała and David French's book Deterrence, Coercion, and Appeasement: British Grand Strategy, 1919-1940. The main hypothesis is that while Britain has not fulfilled its alliance obligations to Poland in the sense of the practical consequences expected by Poland, this issue can be interpreted differently on the basis of international law and 'alliance theory'. In the course of the research, it turned out that Britain broke its alliance obligations to Poland by concluding agreements with the Soviet Union that harmed its sovereignty and territorial integrity. This was because London considered supporting Poland against the USSR as contrary to its interests. The British were the dominant party in the alliance, hence they were able to impose their strategy on the Poles. The alliance eventually disintegrated shortly after the defeat of the Third Reich as a result of the gradual marginalization of the legitimate Polish government on the international stage.