Początki nurtu feministycznego w literaturze koreańskiej w latach 1910 - 1945. Twórczość pisarek Kim Myõng-sun, Na Hye-sõk i Kim Wõn-ju

Przedmiotem rozprawy doktorskiej jest próba opisu twórczości literackiej i publicystycznej trzech pisarek Kim Myŏng-sun (1896-1951), Na Hye-sǒk (1896-1948) i Kim Wǒn-ju (1896-1971) oraz wykazanie ich twórczości jako literackiej formy manifestu feministycznego. Wymienione tutaj pisarki wywodziły się z nielicznej grupy młodych feministek koreańskich i reprezentowały pierwsze pokolenie koreańskich „nowych kobiet” (신여성, shinyǒsǒng) 1 . Większość z nich tworzyła pod wpływem wtórnej recepcji zachodnich prądów intelektualnych, szczególnie pierwszej fali feminizmu, która przeniknęła do Korei poprzez Japonię wraz z ukazaniem się przekładów dzieł literatury zachodniej, w tym także utworów o kobietach i pisanych przez kobiety na początku XX wieku, popularyzowanych z inicjatywy japońskich „nowych kobiet” (新婦人, shinfujin) 2 . Podążając za nowymi wzorcami i wychodząc naprzeciw postulatom wykształconych postępowych elit, koreańskie feministki angażowały się w działalność publiczną, kulturalną i literacką. W swojej twórczości dawały wyraz zbiorowym postulatom równouprawnienia społecznego, swobód obywatelskich kobiet, przewartościowania ich tradycyjnego wizerunku w świadomości społecznej, a także samorealizacji i prawa do decydowania o sobie. Ich pisarstwo, nierozerwalnie związane z życiem osobistym, które przypadło na okres gwałtownych przemian historycznych, społecznych, politycznych i obyczajowych, będących wynikiem tyleż otwarcia się Korei na zdobycze świata zachodniego, co przypadającej na ten okres okupacji japońskiej (1910-1945), powołało do życia nowy typ postaci kobiecych. Większość tych autorek kontestowała tradycję paternalistyczną, stanowiąc pierwowzór dla rodzącego się w Korei nurtu literatury feministycznej.