Культурна-асветніцкая дзейнасць як фактар захавання беларускай ідэнтычнасці ў Грузіі пасля 2020 года

Праца прысвечана ролі культурна-асветніцкай дзейнасці ў захаванні беларускай ідэнтычнасці ў Грузіі пасля 2020 года. На прыкладзе прасторы «Кропка» ў Тбілісі разгледжана актыўнасць беларускай дыяспары і яе ўплыў на ўмацаванне пачуцця нацыянальнай ідэнтычнасці праз мову, традыцыі і культурныя ініцыятывы. Асаблівую ўвагу аўтарка звярнула на палітычныя і сацыяльна-культурныя фактары, якія ўплываюць на беларускую супольнасць у эміграцыі. На падставе праведзенага аналізу былі прадстаўлены высновы пра культурна-асветніцкую дзейнасць як ключавы механізм кансалідацыі дыяспары і захавання нацыянальных каштоўнасцяў. Зробленыя высновы адкрываюць шырокія перспектывы для далейшых даследаванняў пытанняў, прысвечаных культурна-асветніцкай дзейнасці і яе ўплыву на захаванне нацыянальнай ідэнтычнасці.

The work focuses on the role of cultural and educational activities in preserving Belarusian identity in Georgia after 2020. Using the example of the Kropka center in Tbilisi, it examines the activity of the Belarusian diaspora and its impact on strengthening the sense of national identity through language, traditions, and cultural initiatives. Special attention is given to the political and socio-cultural factors influencing the Belarusian community in emigration. Based on the conducted analysis, conclusions are presented about cultural and educational activities as a key mechanism for consolidating the diaspora and maintaining national values. The findings open broad prospects for further research into cultural and educational activities and their influence on the preservation of national identity.

Praca traktuje o roli działalności kulturalno-oświatowej w zachowaniu tożsamości białoruskiej w Gruzji po roku 2020. Na przykładzie ośrodka „Kropka” w Tbilisi została omówiona aktywność diaspory białoruskiej i jej wpływ na wzmacnianie poczucia tożsamości narodowej poprzez język, tradycje i inicjatywy kulturalne. W szczególności Autorka zwróciła uwagę na czynniki polityczne i społeczno-kulturowe wpływające na społeczność białoruską na emigracji. Na podstawie przeprowadzonych analiz przedstawiono wnioski dotyczące działalności kulturalno-oświatowej jako kluczowyego mechanizmu konsolidacji diaspory i utrzymania wartości narodowych. Poczynione wnioski otwierają szerokie perspektywy dalszych badań nad zagadnieniami doświęconymi działalności kulturalno-oświatowej i jej wpływowi na zachowanie tożsamości narodowej.