Droga bułgarskiego Kościoła do autokefalii (IX–XX w.)

Bułgarski książę Borys został ochrzczony w 864 r. W 918 r. synod bułgarskich biskupów podniósł bułgarskie arcybiskupstwo do patriarchatu. W 927 r. Konstantynopol uznał ten patriarchat. W 1020 r. bułgarski patriarchat zlikwidowano. Kościół odzyskał autokefalię w 1187 r. Po podboju ziem bułgarskich przez Osmanów Kościół znów utracił autokefalię. Walka o autokefalię Kościoła bułgarskiego stała się w XIX w. bardzo ważnym postulatem bułgarskiego ruchu narodowego. W 1872 r. bułgarski egzarchat jednostronnie ogłosił autokefalię. Dopiero 22 lutego 1945 r. patriarcha Konstantynopola zatwierdził autokefalię Kościoła bułgarskiego. W 1953 r. wybrano patriarchę bułgarskiego.

The Bulgarian prince Boriswas baptized in 864. In 918, the synod of Bulgarian bishops elevated the Bulgarian archbishopric to the patriarchate. In 927 Constantinople recognized the patriarchate. In 1020 the Bulgarian Patriarchate was abolished. The Church regained autocephaly in 1187. After the conquest of the Bulgarian lands by the Ottomans, the Church ceased autocephaly again. The struggle for the autocephaly of the Bulgarian Church became a very important postulate of the Bulgarian national movement in the 19th century. In 1872 the Bulgarian exarchate unilaterally favored autocephaly. Only in February 22, 1945, the Patriarch of Constantinople confirmed the autocephaly of the Bulgarian Church. In 1953 the Bulgarian Patriarch was elected.