Doktryny polityczno-prawne państw nieuznawanych w kontekście kształtowania polityki imperialnej współczesnej Rosji

Celem pracy jest analiza doktryn polityczno-prawnych państw nieuznawanych w kontekście kształtowania polityki imperialnej przez współczesną Rosję. Autorka bada podmioty znajdujące się w tzw. bezpośredniej strefie wpływów Federacji Rosyjskiej: Naddniestrze, Abchazję, Osetię Południową, Górski Karabach, jak również Doniecką i Ługańską Republikę Ludową. Praca koncentruje się na analizie porównawczej tych podmiotów na podstawie wybranych kategorii takich jak: poziom rozwoju ich quasi-państwowości, model rządów i sposób zorganizowania życia społeczno-politycznego, doktryna narodowa, stosunek do instytucji socjalistycznych, jak również dziedzictwo prawne i kształt ustawodawstwa. W pracy została postawiona teza, że podmioty te, mimo że dzielą doświadczenie podlegania najpierw Imperium Rosyjskiemu, a potem Związkowi Radzieckiemu, nie tworzą jednej wspólnej doktryny polityczno-prawnej. Autorka zwraca uwagę na wybrane charakterystyczne koncepcje i elementy systemów polityczno-prawnych badanych podmiotów takie jak: koncepcja armii-narodu oraz zmilitaryzowanej socjaldemokracji Arcachu, obecność etnokratycznych elementów w systemach Abchazji i Osetii Południowej czy też idea wielonarodowego ludu Naddniestrza. W tym celu dokonuje analizy aktów prawnych podmiotów, przede wszystkim ich konstytucji, zestawiając je z oficjalnym dyskursem władz, jak również praktyką funkcjonowania jednostek. Praca, badając różnorodne struktury organizacyjne i składniki tożsamości wskazanych podmiotów, dotyka problemu tego czym jest quasi-państwo. Zderzenie różnorakich kategorii opisujących quasi-państwowość z realnym funkcjonowaniem analizowanych jednostek spowodowało, że w przypadku Donieckiej oraz Ługańskiej Republiki Ludowej zrezygnowano z korzystania z terminu quasi-państwa, powołując pojęcie podmiotu łupieżczego jako bardziej adekwatnego dla ujęcia ich celu istnienia i poziomu organizacji. Jednym z kluczowych celów pracy jest analiza ewolucji praktyk imperialnych Rosji, których przejawem jest m.in. wspieranie i tworzenie podmiotów nieuznawanych. Narzędzia i taktyki stosowane przez Federację Rosyjską nie tworzą nowego modelu imperium, ale są w istocie powtórzeniem i pewną modyfikacją praktyk stosowanych przez kilku wieków w Imperium Rosyjskim i Związku Radzieckim.

The aim of the doctoral thesis is to analyze the political and legal doctrines of unrecognized states in the context of shaping imperial policy by contemporary Russia. The author examines entities that belong to the Russian Federation's “direct sphere of influence”: Transnistria, Abkhazia, South Ossetia, Nagorno Karabakh, Donetsk, and Lugansk People's Republics. The work focuses on a comparative analyzis of these entities based on selected categories such as the level of development of their quasi-statehood, the model of government and the way of organizing social and political system, national doctrine, attitude to social values, as well as legal Soviet heritage and form of legislation. The thesis of the study says that analyzed bodies, even though they share the experience of being part of the Russian Empire and the Soviet Union, do not present one common political and legal doctrine. The author indicates selected characteristic concepts and elements of the political and legal systems of the examined quasi-states, such as the nation-army concept and militarized social democracy of Artsakh, ethnocratic components in Abkhazia, and South Ossetia systems, or the idea of the multinational people of Transnistria. For this purpose, the study analyzes legal acts of these units, especially their constitutions, and compares them with the official discourse of the authorities, as well as the practice. The study examining various organizational structures and identity components of the indicated entities, it addresses the problem of the definition of quasi-state. The clash of various categories describing quasi-statehood with the real functioning of the analyzed units resulted in the resignation of using the term of quasi-state in the context of the Donetsk and Lugansk People's Republics. Instead, the author created a term of ‘predatory unit’ as more adequate for describing the purpose and level of organization of these kinds of entities. One of the main goals of the study is to analyze the evolution of Russia's imperial practices, that are manifested, inter alia, in supporting and creating unrecognized states in post-Soviet territories. The tools and tactics used by the Russian Federation do not create a new model of the empire, but became, in fact, repetition and modification of practices used in the Russian Empire and the Soviet Union.