Arquitetura em serviço do Estado Brasileiro entre 1930 e 1945

Tematem pracy jest związek państwa brazylijskiego z architekturą, i szerzej – sztuką, w okresie pierwszych rządów Getúlio Vargasa w latach 1930–1945. Pragnę przedstawić w niej dowody na to, że państwo może być rozumiane i prowadzone także pod względem jego estetyki i artystycznych wyrazów. Dzieła sztuki odznaczają się wysokim stopniem celowości i zamysłu w zabiegach twórczych, niezależnie od przyjętej logiki, czy programu ideowego. Takiej samej analizie daje się poddać państwo, rozumiane jako zbiór różnego rodzaju aktorów – obywateli, do których zaliczają się artyści. Państwo to rzecz ludzkiej zbiorowości, a jego ustrój wymaga pewnego stopnia poparcia społecznego. Dlatego twórcy – ludzie – aktorzy polityki mogą i od dawna mają udział w przekładaniu spraw abstrakcyjnych w rzeczywiste. Tym zajmują się architekci, potrafiący nadać wierzeniom materialną formę. Z miękkiego, pulsującego mózgu, do twardych, stałych materiałów. W pracy chciałbym pokazać, jak architekturę wykorzystywano do budowy wizerunku państwa dla celów wychowawczych. Dostrzegam w tym również rolę narodowości, która ze swoją kulturą zawsze wpływa na wypracowany w danym narodzie język sztuki. Aby udowodnić swoją tezę, oparłem pracę o artykuły naukowe, literaturę przedmiotu, teksty kultury, źródła historyczne i archiwa internetowe.

The subject of this paper is the connection between the Brazilian state and architecture, and also widely, with art during the first government of Getúlio Vargas in years 1930– –1945. In it I would like to present proofs, that state could be understood and conduc ted also in terms of aesthetics and artistic expression. Works of art are characterized by high level of forethought and intent of creative endevours, independently form ac cepted logic and ideological programme. To the same analys a state could be subjected, understood as a selection of actors – citizens amongst whom artist have their place. State is a thing of human collective, and it’s regime requires a certain degree of social basis, whichever it is. Becuase of this, creators – human beings – political actors, have been able for years to atribute material form to beliefs. From soft pulsating brain to hard materials. In the paper I would like to exhibit how architektura was being used do construct an image of a state to acomplish educational objectives. I also recognize the role of nationality, that with it’s culture, always influences the artistic language that a nationa has elaborated. To proove my hipothesis, the paper is based on cientific articles, books, document sources, texts of culture, historic sousrces and digital archives.

O tema do trabalho é a conexão entre estado brasileiro com a arquitetura, e, mais abrangente a arte durante o primeiro governo de Getúlio Vargas, nos ano 1930-1945. Desejo apresentar nele provas, de que estado possa ser entendido e liderado também nos termos de estética e expressão artística. Obras d´arte destacam-se pelo alto nível de premeditação e intenção de empenhos criativos, independemente da lógica aceita e do programa ideológico. À mesma análise pode ser subjugado o estado, entendido como um conjunto de vários típos de atores – cidadãos entre quais contam os artistas. O estado é a coisa de coletividade humana, e o seu regime exige um certo grau de baseamento social, quaisquer seria. Por este motivo, criadores – humanos – atores polí ticos podem e há anos têm papel em tradução de assuntos abstratos em reais. Com isto ocupam-se os arquitetos, capazes de atruibuir às crênças uma forma material. Do ma cio, pulsativo cérebro aos duros materiais. No trabalho gostaria de expor como utilizava se a arquitetura na construção da imagem do estado, para executar objetivos educativos. Reconheço nisso também o papel da nacionalidade, que com a sua cultura, sempre influencia a língua de arte elaborada pela nação. Para provar a minha hipótese, o trabalho está baseado em artigos científicos, livros, fontes documentais, textos de cultura, fontes históricas e arquivos digitais