Praca doktorska
Ładowanie...
Licencja
Dostęp zamkniętyMemory of the Holocaust in the Process of Shaping Collective Identity. Education in National Museums in Poland and Israel after 1995.
| dc.abstract.en | The year 1995 is already half a century after the historical event of the Holocaust. This time distance has posed a challenge and change in the narrative: the problem of the historical genocide became more universalised in its interpretation and the audience has also changed from the survivors and the witnesses to the 3rd and 4th generation afterwards with no personal cognitive presumptions. The newly created collective memory shapes their collective consciousness and identity. The historical museums – as the institutions of national memory - are co-responsible for shaping the collective memory notably through educational activities. In my research I present, in a comparative approach, the monographs of two state museums in Poland and Israel (the Auschwitz-Birkenau State Museum and The Yad Vashem Institute) and analyse their educational programs in the years 1995-2010. The year 1995 is treated as a symbolic turning point in the narrative about the Holocaust and the education on this subject. I have posed two hypotheses in this study: one is more general and the other is of a more detailed character. The first one is that the same historical event (the Holocaust) is presented in different forms by the two museums due to the subjection to different performative processing, so as to respond to the different needs of each state, and to establish different messages in shaping the collective identity of each country. The second hypothesis is that the intended narrative in Poland at the Auschwitz-Birkenau State Museum is presenting the Polish collective memory as a part of European memory, while the realised narrative in Israel, at the Yad Vashem museum, adds the European context to the national Israeli Jewish memory. The collective memory of the Auschwitz-Birkenau State Museum is a memento, while at the Yad Vashem Institute it is a point of reference for the present and aiming to be used as an impulse for the act of consciously creating the future. In the performative paradigm, I analyse the educational programs and activities and interpret not only their content but also the processes of shaping them. I studied the published official materials of the museums, that is: guidelines and manuals for education, annual reports as well as newsletters/magazines published by the museums, the guides’ narrations and subsequently the internet websites of the museums from the period of 1995 - 2010. Second type of materials was the exhibitions and guidelines as well as the published materials about the exposition of that period. The third analysed set of materials was constituted by the semi-structured expert interviews with museum employees. The fourth type of sources was my observation of the educational performance: participative observation in Auschwitz-Birkenau and non-participative in Yad Vashem. The results of my study pertain to the differences of the message propagated by the two museums. As my research confirmed, the narrative of the collective memory of the Holocaust as presented in the Auschwitz-Birkenau State Museum is universal and is directed at the place of the human catastrophy shown as a memento for the whole humanity. This memory is focused on shaping the collective memory and creating the pan-European discourse community around the Holocaust memory, which would include the Polish memory and identity. The collective memory, as presented in Yad Vashem, is rather a point of reference for the present, and rather an impulse for the continuous conscious creation of the future of the State of Israel. Hence it is rather to create Israeli national, or more precisely: Jewish Israeli identity. |
| dc.abstract.pl | Rok 1995 oddziela półwiecze, jakie upłynęło od Holokaustu jako wydarzenia historycznego. Ten dystans czasowy stał się wyzwaniem dla narracji historycznej: problem historycznego ludobójstwa i jego interpretacji nabrał charakteru uniwersalnego doświadczenia ludzkości, zmienili się także adresaci przekazu. Nie są to już ocaleni z Zagłady ani jej bezpośredni świadkowie. Dziś adresatem przekazu jest trzecie lub czwarte pokolenie, które nie ma już własnych doświadczeń. Tworzona na nowo pamięć zbiorowa kształtuje ich zbiorową świadomość i tożsamość. Muzea – instytucje pamięci narodowej - są współodpowiedzialne za kształtowanie pamięci zbiorowej poprzez swoją działalność edukacyjną. W moich badaniach przedstawiam w sposób porównawczy monograficzne opracowania dotyczące organizacji, ekspozycji i przekazu dwóch państwowych muzeów: w Polsce i Izraelu (muzeum Auschwitz-Birkenau i muzeum Jad Waszem). Poddaję analizie ich programy edukacyjne kształtowane w latach 1995-2010. Rok 1995 traktowany jest tutaj jako symboliczny punkt zwrotny, od którego zmieniła się narracja opowieści i nauczanie o Holokauście oraz przekaz w zakresie edukacji jako czynniku kształtującym zbiorową tożsamość. W mojej pracy założyłam dwie hipotezy: jedną o charakterze bardziej ogólnym, drugą szczegółowym. Pierwsza z nich zakłada, że to samo wydarzenie historyczne, jakim była Zagłada, jest przedstawiane w różny sposób w każdym z badanych muzeów. Założeniem było, że narracja historyczna została poddana różnym w obu przypadkach procesom performatywnym, ukierunkowanym tak aby odpowiedzieć na inne w każdym przypadku potrzeby państwa, które jest fundatorem muzeum. Druga hipoteza zakłada, że zamierzoną narracją w Polsce, w muzeum Auschwitz-Birkenau, jest kształtowanie pamięci zbiorowej jako części pamięci europejskiej, podczas gdy pamięć zbiorowa w narracji Jad Waszem dodaje kontekst europejski do państwowo-narodowej izraelskiej pamięci Żydów. Pamięć o Holokauście, według narracji muzeum Auschwitz-Birkenau, ma służyć jako memento, podczas gdy pamięć o tym samym wydarzeniu według narracji Jad Waszem służy jako kontrapunkt teraźniejszości i lekcja na przyszłość. Przyjmując paradygmat performatywności, poddałam analizie programy i działania edukacyjne, interpretując nie tylko ich zawartość treściową, lecz również proces ich tworzenia. Analizowałam oficjalne publikacje muzealne z lat 1995-2010, takie jak: wytyczne i podręczniki, roczne raporty podsumowujące pracę muzeów, biuletyny (newslettery) oraz inne czasopisma wydawane w tych muzeach, narracje przewodników – osób oprowadzających po ekspozycji. Dokonałam również analizy porównawczej internetowych stron obu muzeów. Drugą grupą materiałów, których analizę przeprowadziłam w niniejszym opracowaniu, były wystawy i wytyczne dotyczące tych wystaw, a także materiały informacyjne z powyższego okresu. Trzecią grupę materiałów stanowiły półustrukturyzowane wywiady eksperckie, które prowadziłam z pracownikami muzeów. Czwartą grupę stanowiła moja obserwacja uczestnicząca w wydarzeniach edukacyjnych w muzeum Auschwitz-Birkenau oraz nieuczestnicząca w Jad Waszem. Wnioski wypływające z moich badań dotyczą różnicy przekazu w obu muzeach. Jak potwierdziły moje badania, narracja pamięci zbiorowej o Holokauście ma w muzeum Auschwitz-Birkenau charakter uniwersalny i ukierunkowana jest na miejsce, w którym zdarzyła się katastrofa cywilizacyjna przedstawiana jako memento dla całej ludzkości. Pamięć ta skoncentrowana jest na kształtowaniu tożsamości zbiorowej i tworzeniu ogólnoeuropejskiej wspólnoty dyskursywnej wokół pamięci o Holokauście, której częścią jest pamięć i tożsamość polska. Natomiast pamięć zbiorowa przedstawiana w Jad Waszem jest prezentowana przede wszystkim jako katastrofa narodu żydowskiego i punkt odniesienia dla przyszłości Państwa Izrael. Tworzy ona narodowość izraelską, a dokładniej żydowską tożsamość Izraela. |
| dc.affiliation.department | Wydział Stosowanych Nauk Społecznych i Resocjalizacji |
| dc.contributor.author | Koszewska, Julia Maria |
| dc.date.accessioned | 2019-11-13T15:10:20Z |
| dc.date.available | 2019-11-13T15:10:20Z |
| dc.date.defence | 2019-11-20 |
| dc.date.issued | 2019-11-13 |
| dc.description.additional | Link archiwalny https://depotuw.ceon.pl/handle/item/3571 |
| dc.description.promoter | Gawkowska, Aneta |
| dc.identifier.uri | https://repozytorium.uw.edu.pl//handle/item/3571 |
| dc.language.iso | en |
| dc.rights | ClosedAccess |
| dc.subject.en | Yad Vashem |
| dc.subject.en | Auschwitz-Birkenau |
| dc.subject.en | museum studies |
| dc.subject.en | politics of memory |
| dc.subject.en | performance |
| dc.subject.en | performativity |
| dc.subject.en | collective memory |
| dc.subject.en | identity |
| dc.subject.en | Shoah |
| dc.subject.en | Holocaust |
| dc.subject.en | Jad Waszem |
| dc.subject.en | Auschwitz-Birkenau |
| dc.subject.pl | muzealnictwo |
| dc.subject.pl | polityka historyczna |
| dc.subject.pl | performans |
| dc.subject.pl | performatywność |
| dc.subject.pl | pamięć zbiorowa |
| dc.subject.pl | tożsamość |
| dc.subject.pl | Zagłada |
| dc.subject.pl | Holokaust |
| dc.title | Memory of the Holocaust in the Process of Shaping Collective Identity. Education in National Museums in Poland and Israel after 1995. |
| dc.title.alternative | Pamięć o Holokauście w procesie kształtowania zbiorowej tożsamości. Edukacja w muzeach państwowych w Polsce i Izraelu po 1995 roku |
| dc.type | DoctoralThesis |
| dspace.entity.type | Publication |