Egzekucja administracyjna należności pieniężnych z nieruchomości jako instrument władztwa państwowego

Egzekucja administracyjna należności pieniężnych z nieruchomości stanowi nowe narzędzie prawne służące do przymusowej egzekucji obowiązków o charakterze publiczno – prawnym. Jej wprowadzenie do egzekucyjnych środków administracyjnych miało za cel istotne wzmocnienie funkcji władczych państwa i rozszerzenie sfery jego imperium. W zarysie ustawodawcy egzekucja ta miała stać się najdotkliwszym narzędziem władzy państwowej w zakresie przymusowego wykonania publiczno – prawnych należności pieniężnych. W rzeczywistości administracyjna egzekucja z nieruchomości stała się więc instrumentem władztwa państwowego i narzędziem służącym do przymusowej realizacji sankcji prawnych wymierzanych w imieniu państwa. Umocowana bezpośrednio w ramach norm administracyjno – prawnych stała się też władczą instytucją administracji publicznej oraz środkiem służącym do realizacji interesu publicznego w drodze stosowania przymusu państwowego. W efekcie egzekucja z nieruchomości ukształtowana została jako jedna z najdotkliwszych i najdalej idących sankcji administracyjnych bezpośrednio ingerujących w podstawowe prawa i wolności obywatelskie oraz zmuszających zobowiązane podmioty do określonego zachowania się. Wprowadzona ustawą nowelizującą z dnia 6 września 2001 roku o zmianie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji zmiana sposobu egzekucji z nieruchomości przyczyniła się do ukształtowania nowego ładu publicznego w państwie oraz spowodowała zasadniczą przebudowę stosunków publiczno – prawnych. Administracyjno – prawny charakter egzekucji z nieruchomości rozszerzył interwencjonistyczną cechę prawa administracyjnego. Prawo to zastępując w coraz szerszym stopniu inne dziedziny prawa stało się prawem, które narzuca aparat państwowy obywatelom. Ograniczenie roli prawa cywilnego w omawianej sferze spowodowało również, że prawo administracyjne stało się w coraz większym stopniu instrumentem regulacyjnym w życiu społecznym. Wprowadzone opisaną nowelizacją zmiany zrodziły potrzebę dyskusji na temat treści prawa w nowej rzeczywistości oraz zakresu administracyjno – prawnych granic władczej ingerencji organów publicznych w sferę zarezerwowaną do tej pory wyłącznie dla prawa prywatnego. Spowodowana rozszerzeniem władztwa państwowego zmieniająca się wizja ładu publiczno – prawnego, standardów państwa prawnego oraz problemy z godzeniem interesu publicznego i interesów indywidualnych w kontekście fundamentalnych, konstytucyjnych wartości zrodziły także konieczność dokonania analizy władczego charakteru egzekucji administracyjnej z nieruchomości oraz funkcjonujących rozwiązań administracyjno – prawnych w zakresie dopuszczalności i granic stosowania, w ramach autorytetu państwa, przymusu administracyjnego. Realizując potrzebę dyskusji oraz konieczności dokonania powołanej powyżej analizy celem rozprawy doktorskiej jest scharakteryzowanie konstrukcji prawnej egzekucji administracyjnej należności pieniężnych z nieruchomości, jako instrumentu władztwa państwowego. Zadaniem rozprawy jest możliwie pełne, a więc uwzględniające także kontekst historycznoprawny i prawnoporównawczy, przedstawienie problematyki odnoszącej się do szeroko pojętego władztwa państwowego, w tym funkcjonujących rozwiązań administracyjno – prawnych w zakresie dopuszczalności i granic stosowania tego władztwa, skutków jego nadużycia, a także konsekwencji jakie egzekucja administracyjna, oparta na tym władztwie, rodzi w zakresie pozaadministracyjnych stosunków prawnych. Koncepcja rozprawy doktorskiej związana jest z przemianami, jakie od pewnego czasu zachodzą w sferze przymusowej realizacji nakazów i zakazów publiczno – prawnych oraz związanym z tym wzrostem znaczenia egzekucji administracyjnej, postrzeganej jako niezbędny element wykorzystywany w działaniach administracji publicznej. Głównym celem rozprawy jest przedstawienie egzekucji administracyjnej należności pieniężnych z nieruchomości jako instrumentu władztwa państwowego. Cel rozprawy realizowany jest w drodze badania problematyki związanej z władczym charakterem egzekucji administracyjnej oraz bezpośrednim umocowaniem tej egzekucji w ramach sfery imperium państwa. Rozprawa w swej treści dokonuje analizy funkcji władczej państwa jako podstawowej cechy administracji publicznej oraz bada – na przykładzie administracyjnej egzekucji z nieruchomości – istotę i znaczenie przymusu państwowego dla władczej realizacji obowiązków publiczno – prawnych. Założeniem rozprawy jest także analiza funkcjonujących rozwiązań administracyjno – prawnych pod kątem dopuszczalności i granic stosowania przez aparat administracyjny władztwa państwowego, zbadanie skutków jego nadużycia, a także konsekwencji jakie egzekucja administracyjna oparta na tym władztwie rodzi w zakresie poza administracyjnych stosunków prawnych. Postawiony cel, w ramach rozprawy, zrealizowany jest w drodze opracowania następujących zagadnień badawczych: 1. dokonania analizy funkcji imperium państwa i przedstawienia koncepcji przymusu administracyjnego na tle władztwa państwowego; 2. przedstawienia przymusu administracyjnego jako podstawowej cechy władczej administracji publicznej; 3. zbadania władczych form działania administracji publicznej; 4. dokonania analizy zasad ogólnych egzekucji administracyjnej z perspektywy władztwa państwowego; 5. stworzenia koncepcji dopuszczalności i granic stosowania egzekucji administracyjnej, w ramach której administracja publiczna realizuje funkcję imperium państwa; 6. dokonania analizy porównawczej egzekucji administracyjnej i egzekucji sądowej w sprawach cywilnych oraz rozgraniczenia administracyjnej i sądowej egzekucji z nieruchomości; 7. przedstawienia rozwoju regulacji prawnych w zakresie egzekucji administracyjnej z nieruchomości w Polsce; 8. dokonania analizy procedury przymusowej egzekucji administracyjnej z nieruchomości; 9. dokonania analizy stosunku norm administracyjnych do innych gałęzi prawa, ich wpływu na instytucje prawa cywilnego oraz ich związku z władczym charakterem egzekucji administracyjnej z nieruchomości; 10. zbadania wpływu egzekucji administracyjnej z nieruchomości na ograniczenie cywilnych praw podmiotowych jednostki oraz na proces publicyzacji prawa prywatnego; 11. przedstawienia prawnych konsekwencji nadużycia władztwa w egzekucji administracyjnej; 12. dokonania analizy i oceny władczego charakteru egzekucji administracyjnej należności pieniężnych z nieruchomości; W ramach rozprawy postawione zostały pewne podstawowe tezy, zgodnie z którymi egzekucja administracyjna należności pieniężnych z nieruchomości, jako środek egzekucyjny o charakterze ultima ratio: 1. stanowi instrument urzeczywistniający funkcje imperium państwa w zakresie egzekwowania publicznych norm prawa wewnętrznego; 2. stanowi narzędzie służące do władczej realizacji sankcji prawnych wymierzanych w imieniu państwa; 3. stanowi umocowaną w ramach norm administracyjno – prawnych instytucję władczej administracji publicznej; 4. stanowi środek służący do władczej realizacji celów publiczno – prawnych w drodze stosowania przymusu administracyjnego, umocowanego w ramach władztwa państwowego; 5. władczo kształtuje cywilne podmiotowe prawa jednostki; 6. publicyzuje instytucje prawa cywilnego istotnie wpływając na zasady stosunków cywilno – prawnych. Dokonana w treści rozprawy analiza postawionych na jej wstępie zagadnień badawczych pozwoliła na pozytywne zweryfikowanie zawartych w rozprawie tez oraz na osiągnięcie celu rozprawy jakim było ukazanie egzekucji administracyjnej należności pieniężnych z nieruchomości jako instrumentu władztwa państwowego. Z badań przeprowadzonych w rozprawie wynika, że egzekucja administracyjna należności pieniężnych z nieruchomości stanowi bezpośredni refleks władztwa państwowego przysługującego niepodzielnie państwu, w imieniu którego organy publiczne podejmują działania o charakterze władczym. Za pośrednictwem tych organów państwo realizuje swoją politykę fiskalną prowadząc przymusową egzekucję należności publiczno – prawnych. Państwo działając poprzez upoważnione do tego kwalifikowane organy publiczne, w ramach swego władztwa, czerpie z systemu prawa konstytucyjnego, ustaw o charakterze ustrojowym, ustaw zwykłych i norm wydawanych na podstawie ich upoważnienia prawo do ingerencji w sferę praw jednostek, w tym ich praw majątkowych. Taka konstrukcja egzekwowania należności pieniężnych jest potwierdzeniem postawionej w rozprawie tezy, że administracyjna egzekucja z nieruchomości stanowi instrument urzeczywistniający funkcje imperium państwa w zakresie egzekwowania publicznych norm prawa wewnętrznego. Ponieważ szczególną postacią władztwa państwowego jest władztwo administracyjne, które w naukach prawnych definiowane jest jako uprawnienie organu administracji publicznej do jednostronnego kształtowania sytuacji prawnej podmiotu administrowanego przez wydawanie aktów prawnych oraz do stosowania przymusu w celu ich zrealizowania – środek egzekucyjny w postaci egzekucji z nieruchomości oparty na przymusie administracyjnym, stanowi też atrybut nadrzędnej pozycji państwa wobec innych form organizacji społeczeństwa oraz instytucję władzy państwowej opartą na możności wymuszania posłuchu. Powyższy wniosek potwierdza postawioną w rozprawie tezę, że administracyjna egzekucja z nieruchomości stanowi środek służący do władczej realizacji celów publiczno – prawnych w drodze stosowania przymusu administracyjnego, umocowanego w ramach władztwa państwowego. Posiadanie władztwa przez organ administracyjny oznacza zatem, że może on zastosować przymus w drodze egzekucji z nieruchomości wobec podmiotu administrowanego bez uprzedniego zezwolenia sądu. Jeżeli więc obowiązany podmiot nie zastosuje się do konkretnych nakazów lub zakazów organu administracji publicznej zagrożone jest to bezpośrednio sankcją egzekucji. Sankcja ta, będąca zapowiedzią stosowania środków przymusu państwowego, jest sankcją podstawową w administracyjnym stosowaniu prawa. Jej istotą jest przymuszenie adresata normy zachowującego się niezgodnie z nakazami lub zakazami przepisu prawa do wypełnienia ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisu prawa, który to obowiązek winien być wypełniony poprzez dobrowolne zastosowanie się do postanowień normy. Przymuszenie następuje przy pomocy środków władczych znajdujących się w dyspozycji państwa. Przepisy prawa przewidują stosowanie sankcji egzekucyjnej w przypadkach, gdy poprzez zastosowanie przymusu możliwe jest osiągnięcie takiego stanu rzeczy, jaki zaistniałby, gdyby adresat zachował się zgodnie z przepisami. Użycie sankcji egzekucyjnej w ramach środków egzekucji administracyjnej, w tym najsurowszego środka – egzekucji z nieruchomości, stanowi zatem bezpośredni sposób reagowania administracji w razie niewykonania obowiązków o charakterze publiczno – prawnym. Można więc powiedzieć, że w ramach władztwa państwowego sankcja egzekucyjna stanowi zapowiedź przymusu, a przymus realizację tej sankcji. Przeprowadzone badania potwierdzają więc postawioną na wstępie rozprawy tezę, że administracyjna egzekucja z nieruchomości jest narzędziem służącym do władczej realizacji sankcji prawnych wymierzanych w imieniu państwa. Jak wynika z dokonanych w rozprawie analiz, władczy charakter działań egzekucyjnych, umocowanych w ramach władztwa państwowego, swoje oparcie znajduje bezpośrednio w normach administracyjno – prawnych. Normy te rozstrzygają o zakresie stosowanego władztwa oraz skutkach prawnych działania organów egzekucyjnych. Przeprowadzone badania pozwalają stwierdzić, iż właściwość i umocowanie norm administracyjnych w systemie prawa w znaczącym stopniu determinuje całokształt egzekucji administracyjnej. Takie powiązanie jest szczególnie widoczne w obszarze skutków prawnych czynności egzekucyjnych oraz w zakresie uprawnienia do działań władczych organów publicznych wykonujących w formach administracji zwierzchnią władzę państwa. Przeprowadzona w rozprawie analiza powołanej zależności egzekucji administracyjnej z normami administracyjnymi pozwala na pozytywne zweryfikowanie postawionej w rozprawie tezy, iż administracyjna egzekucja z nieruchomości stanowi umocowaną w ramach norm administracyjno – prawnych instytucję władczej administracji publicznej. Takie usytuowanie tego najdotkliwszego środka egzekucyjnego powoduje, że jego zastosowanie wywiera bezpośredni wpływ na kształtowanie norm innych dziedzin prawa. Z przeprowadzonych w rozprawie badań wynika, że władczy charakter rozstrzygnięć egzekucyjnych jest szczególnie widoczny w kontekście stosowania i kształtowania norm prawa cywilnego. Cywilistyczne uregulowania prawne gwarantujące jednostce ochronę jej praw i interesów zostają w znacznym stopniu poddane wpływowi władczych rozwiązań egzekucyjnych. Jak wynika z dokonanych analiz egzekucja administracyjna z nieruchomości wywiera przemożny wpływ przede wszystkim na cywilne prawa podmiotowe. Prawa te składające się zwykle z całego kompleksu uprawnień w toku czynności egzekucyjnych ulegają znacznej modyfikacji lub wręcz całkowitemu wyłączeniu. Dotyczy to w szczególności podmiotowych praw jednostki najmocniej związanych z nieruchomością – prawa własności i prawa użytkowania wieczystego. Przeprowadzone w powyższym zakresie badania pozwoliły na pozytywne zweryfikowanie postawionej w rozprawie tezy, że egzekucja administracyjna należności pieniężnych z nieruchomości władczo kształtuje cywilne podmiotowe prawa jednostki. Bezpośrednie umocowanie egzekucji z nieruchomości w ramach norm administracyjnych powoduje także zjawisko publicyzacji instytucji prawa cywilnego. Proces ten prowadzący do znacznego zmniejszenia autonomii i swobody podmiotów stosunków cywilno – prawnych jest doskonale widoczny na przykładzie administracyjnej egzekucji z nieruchomości. Z badań przeprowadzonych w ramach rozprawy wynika, że wprowadzenie egzekucji z nieruchomości do administracyjnych środków egzekucyjnych doprowadziło do wyłączenia przepisów cywilistycznych i zastąpienia ich przez władcze uregulowania publiczno – prawne. Takie ukształtowanie tego rozwiązania spowodowało istotny wzrost czynnika publicznego w sferze zastrzeżonej dotychczas wyłącznie dla autonomicznych zachowań jednostek. W efekcie publicyzacji prawa prywatnego metoda cywilistyczna egzekucji z nieruchomości została całkowicie wyłączona przez uregulowania administracyjne. Opisane w treści rozprawy wkroczenie metody władczej na obszar zarezerwowany uprzednio wyłącznie dla instrumentów prawa cywilnego potwierdza postawioną na jej wstępie tezę o publicyzacji instytucji prawa cywilnego i istotnym wpływie tego zjawiska na zasady stosunków cywilno – prawnych przez administracyjną egzekucję z nieruchomości. Rozprawa doktorska składa się ze wstępu, czterech rozdziałów oraz podsumowania. Rozdział pierwszy poświęcony jest przede wszystkim definicjom i aspektom teoretycznym związanym z administracyjno – prawnym charakterem władztwa państwowego. Poruszona jest w nim istota władztwa państwowego oraz stworzona koncepcja władztwa administracyjnego. Rozdział wprowadza definicję przymusu administracyjnego, jako podstawowej cechy władczej administracji publicznej oraz ukazuje ten przymus na tle sankcji prawnych w administracji. W rozdziale tym zawarta jest także definicja pojęcia przymusu egzekucyjnego i zakres jego stosowania. Ostatnia część rozdziału pierwszego odnosi się do analizy władczych form działania administracji publicznej. Rozdział drugi rozprawy poświęcony jest analizie egzekucji administracyjnej rozumianej jako instrument władztwa państwowego. W treści tego rozdziału zbadana została istota i władczy charakter egzekucji i postępowania egzekucyjnego, stworzona koncepcja dopuszczalności egzekucji administracyjnej oraz dokonana analiza porównawcza i rozgraniczenie egzekucji administracyjnej i sądowej w sprawach cywilnych. W rozdziale tym dokonano także analizy zasad ogólnych egzekucji administracyjnej z perspektywy władztwa państwowego. Rozdział trzeci rozprawy poświecony jest ukazaniu władczego charakteru egzekucji administracyjnej z nieruchomości. We wstępnej jego części przedstawiony jest rozwój przymusowej egzekucji administracyjnej w Polsce na tle egzekucji z nieruchomości. Dalej w rozdziale usystematyzowana została cała władcza administracyjna procedura egzekucyjna. W ramach tej procedury opisany został przedmiotowy zakres egzekucji z nieruchomości, organy uprawnione do egzekwowania obowiązków w tym trybie, uczestnicy postępowania egzekucyjnego, przesłanki zastosowania egzekucji, wszczęcie i jej przebieg oraz podział kwoty uzyskanej z przymusowej egzekucji. Ostatnia część tego rozdziału poświęcona jest przypadkom ograniczenia władczego postępowania egzekucyjnego z nieruchomości i kwestii zwolnień w egzekucji administracyjnej. Rozdział czwarty rozprawy poświęcony został badaniu konsekwencji prawnych egzekucji administracyjnej z nieruchomości. W pierwszej części tego rozdziału poruszona została kwestia powiązania norm administracyjnych z prawnymi skutkami władczej egzekucji administracyjnej. W ramach analizy tej kwestii w rozdziale przedstawiony został stosunek norm administracyjnych do innych gałęzi prawa oraz wpływ tych norm na instytucje prawa cywilnego. W tym ostatnim zakresie opisane zostało zjawisko publicyzacji prawa prywatnego oraz administracyjno – prawne ograniczenia własności nieruchomości. W dalszej części rozdziału przeanalizowany został wpływ egzekucji z nieruchomości na cywilistyczne podmiotowe prawo własności i użytkowania wieczystego. Ostania część rozdziału poświęcona została badaniu prawnych konsekwencji nadużycia władztwa w egzekucji administracyjnej. W ramach tego badania przeanalizowana została kwestia nieuzasadnionego zastosowania egzekucji administracyjnej, ochrony praw jednostki i odpowiedzialności przy naruszeniu przepisów egzekucyjnych, a także nadużycia władztwa z punktu widzenia prawa karnego. Rozprawę doktorską kończy podsumowanie rozważań na temat władczego charakteru egzekucji administracyjnej, wnioski wynikające z tych rozważań oraz postulaty de lege ferenda. Zakresem badawczym rozprawy objęte zostały akty normatywne, literatura przedmiotu, orzecznictwo oraz dogmatyka. W związku z czym jako główne metody badawcze przyjęto metodę formalno-dogmatyczną, metodę teoretyczno-prawną, metodę historyczno-prawną i badania analityczno prawne. Pozwoliło to na dokonanie szerokiej analizy koncepcji władztwa państwowego i władczego charakteru egzekucji administracyjnej, zarówno pod kątem badania tekstów prawnych, ustalania treści norm prawnych, jak i badania teorii poszczególnych instytucji prawnych oraz ich ewolucji w polskim prawie administracyjnym. Odnosząc się do wyników badań oraz doniosłości tematu rozprawy zarówno pod względem teoretycznym jak i praktycznym, należy podkreślić, iż przepisy egzekucyjne stanowią jedynie wąski wycinek procesu wykonywania obowiązków publiczno - prawnych. Proces ten traktowany jako zjawisko społeczne o złożonym charakterze, ma bowiem bardzo szeroki zakres, który w swych ramach obejmuje zarówno sferę prawa, jak również sferę polityki, ekonomii, socjologii, etyki czy nauki o organizacji i zarządzaniu. Przepisy egzekucyjne, w tym administracyjna egzekucja z nieruchomości, należą jednak do najważniejszych elementów tego procesu. Ich stosowanie w ramach władztwa państwowego służy w dużej mierze do zapewnienia ładu prawnego w państwie oraz stabilizacji zasady praworządności. Przede wszystkim, jednak przepisy te stanowią arcyważne ogniwo wykorzystywane do realizacji obowiązków pieniężnych wynikających z norm prawa administracyjnego oraz do zapewnienia prawidłowego funkcjonowania państwa jako organizacji społecznej. Dlatego też w przypadkach uchylania się przez zobowiązanych od wykonania ciążących na nich obowiązków pieniężnych, jak również w zakresie oddziaływania na stopień dobrowolnego wywiązywania się z nich przez podmioty indywidualne i osoby prawne główną rolę odgrywają instrumenty prawne gwarantujące skuteczną egzekucję. Egzekucja ta w administracyjnym stosowaniu prawa jest sankcją podstawową, a jej środki, stanowiące szczególną formę przymusu państwowego, stanowią sposób reagowania administracji w razie niewykonania obowiązku o charakterze publiczno – prawnym. Niezależnie więc od uwarunkowań ustrojowych i strukturalnych, konieczne jest istnienie prawnych instrumentów umożliwiających sprawne, szybkie i skuteczne reagowanie administracyjnych organów egzekucyjnych na zmieniające się okoliczności zewnętrzne, przy zachowaniu wszelkich standardów umożliwiających zachowanie pewności obrotu prawnego i praw jego uczestników. Jednym z bardzo istotnych i najsurowszych elementów wpływu na kondycję państwa w zakresie realizowanego przez nie władztwa publicznego jest zatem istnienie egzekucji administracyjnej należności pieniężnych z nieruchomości, umocowanej w ramach autorytetu państwa. Dokonując podsumowania treści rozprawy, należy stwierdzić, iż zasadne było podjęcie tematu będącego jej przedmiotem. Zasadność ta wynika przede wszystkim z potrzeby dokonania oceny założeń, na podstawie których administracyjna egzekucja z nieruchomości wprowadzona została do katalogu administracyjnych środków egzekucyjnych oraz oceny realizacji tych założeń w praktyce stosowania prawa. Opracowane w ramach rozprawy zagadnienia badawcze pozwoliły nie tylko na uporządkowanie wiedzy z zakresu przymusowej realizacji publicznych norm prawa wewnętrznego, już po nowelizacji ustawy egzekucyjnej z 2001 roku, ale także na spojrzenie na administracyjną egzekucję z nieruchomości z szerszej perspektywy, odnoszącej się do zakresu i skutków jej stosowania w praktyce oraz na ukazanie mechanizmu stosowania władztwa państwowego w obszarze o wielkiej doniosłości dla sytuacji prawnej jednostki. Przeprowadzone badania umożliwiły na wykazanie, iż powołana egzekucja jest nierozłącznie związana z władztwem państwowym i administracją, która to władztwo bezpośrednio wykonuje. Dokonana analiza naświetliła też pewne problemy związane z niewystarczająco władczym charakterem egzekucji administracyjnej z nieruchomości, w postaci zbytniego jej skomplikowania, przewlekłości, nie efektywności, a często także nieskuteczności. Takie szerokie spojrzenie pozwoliło na zainicjowanie pewnej ogólnej refleksji odnoszącej się do kierunku dalszego rozwoju w prawie polskim władczych uregulowań w zakresie administracyjnej egzekucji z nieruchomości oraz do kwestii wzmocnienia interwencjonistycznej funkcji państwa i prawa administracyjnego. W oparciu o przeprowadzone w rozprawie badania, udało się wyciągnąć konkretne wnioski i sformułować pewne teoretyczne uogólnienia dotyczące umocowania, dopuszczalności i granic przymusowej egzekucji z nieruchomości. Analizy dokonane w treści rozprawy pozwoliły na stworzenie szeroko pojętej koncepcji władztwa na potrzeby niniejszej pracy oraz na określenie warunków prawnych i zasadności stosowania przymusu państwowego w ramach egzekucji administracyjnej. W rozprawie uwidoczniony został ścisły związek pomiędzy stosowaniem władztwa państwowego a potrzebą zagwarantowania skuteczności prawa i ciągłości zadań państwa, jako organizacji społecznej. Przeprowadzone badania pozwoliły także na wyciągnięcie pewnych krytycznych wniosków dotyczących stosowania przymusu egzekucyjnego w ramach egzekucji z nieruchomości oraz na postawienie w podsumowaniu rozprawy pewnych postulatów w zakresie zmiany przepisów egzekucyjnych. Wnioski wyciągnięte na podstawie dokonanych analiz pozwoliły na pozytywne zweryfikowanie postawionych na wstępie rozprawy tez oraz na osiągnięcie celu rozprawy jakim było przedstawienie egzekucji administracyjnej należności pieniężnych z nieruchomości jako instrumentu władztwa państwowego.