Ograniczenie prawa ochronnego na znak towarowy

Prawo ochronne na znak towarowy jest prawem podmiotowym przyznającym podmiotowi uprawnionemu, w myśl art. 153 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej (pwp), wyłączne prawo używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Zastosowany przez ustawodawcę model określenia zakresu praw przyznanych uprawnionemu do znaku towarowego, jak wskazuje się w literaturze przedmiotu, ma charakter mieszany. Oznacza to, że oprócz przyznania podmiotowi uprawnionemu prawa do wyłącznego posługiwania się określony sposób znakiem towarowym, to określono kategorie działań osób trzecich, które stanowią wkroczenie w zakres tego prawa. Katalog działań, które uznane zostały przez ustawodawcę za naruszenie prawa ochronnego na znak towarowy został określony w art. 296 ust. 2 pwp i uzupełniony w art. 296 ust. 21 pwp. Zakres wyłączności przyznanej podmiotowi uprawnionemu do znaku nie jest jednak nieograniczony. Jako szeroko rozumiane ograniczenia prawa ochronnego na znak towarowy mogą być bowiem traktowane granice wyłączności wynikające z terytorialnego oraz czasowego charakteru ochrony znaku, komercyjnego korzystania ze znaku czy poszczególne przesłanki naruszenia znaku. Nie każde zatem posłużenie się znakiem towarowym traktowane będzie jako naruszenie. Poza tym ustawodawca w ustawie Prawo własności przemysłowej, podążając za prawodawcą unijnym, przewiedział szereg przepisów wprost ograniczających zakres wyłączności uprawnionego. Można w tym zakresie wymienić instytucję wyczerpania (art. 155 pwp), używacza uprzedniego (art. 160 pwp), dozwolonego użycia znaku nieużywanego (art. 157 pwp), czy też ograniczenie praw uprawnionego zawarte w art. 156 pwp. Niniejsza praca poświęcona jest ostatniemu z przywołanych przypadków ograniczenia prawa ochronnego na znak towarowy, tj. art. 156 pwp. Podjęcie problematyki art. 156 pwp (w tym analiza przesłanek jego zastosowania, zakresu zastosowania, charakteru prawnego oraz znaczenia dla całego systemu ochrony znaków towarowych), wynika z tego, że art. 156 pwp nie był do tej pory przedmiotem poszerzonych badań w polskiej nauce prawa.

The right of protection for trademark is a subjective right granting the authorized entity, pursuant to article 153 section 1 of Polish Industrial Property Law (IPL) the exclusive right to use the trademark commercially or professionally throughout the territory of the Republic of Poland. The model used by the legislator to determine the scope of rights granted to the trademark holder, as indicated in the literature on the subject, is of a mixed nature. This means that, in addition to granting the authorized entity the right to exclusive use of the trademark in a specific manner, categories of third party actions that constitute an infringement of the scope of this right have been defined. The catalogue of activities recognized by the legislator as an infringement of trademark protection is specified in article 296 section 2 IPL and supplemented in article 296 section 21 IPL. However, the scope of exclusivity granted to the entity entitled to the trademark is not unlimited. Limits of exclusivity resulting from the territorial and temporary nature of trademark protection, commercial use of the trademark or individual grounds for trademark infringement may be treated as broadly understood limitations of the trademark protection right. Therefore, not every use of a trademark will be treated as infringement. Moreover, in the Industrial Property Law Act, following the EU legislator, the legislator provided a number of provisions directly limiting the scope of exclusivity of the right holder. In this respect, we can mention the institution of exhaustion of rights (article 155 IPL), prior user (article 160 IPL), permitted use of an unused mark (article 157 IPL), or the limitation of the rights of the rightholder contained in Art. 156 IPL. This work is devoted to the last mentioned case of limiting the right of protection for a trademark, i.e. article 156 Polish Industrial Property Law. Taking up the issue of article 156 IPL (including an analysis of the conditions for its use, scope of application, legal nature and significance for the entire system of trademark protection), it follows that article 156 IPL has not yet been the subject of extensive research in Polish legal doctrine.