Artykuł w czasopiśmie
Brak miniatury
Licencja
ClosedAccessDostęp zamknięty
 

The Dysfunctionality of the Protection of the Rights of a Minor Patient. Part 1: Representation of Interests and the Right to Information

Uproszczony widok
cris.lastimport.scopus2024-02-12T20:08:12Z
dc.abstract.enThe article considers the functionality of protecting the rights of the child as a patient from abuse of parental authority and assesses the possibility of independent activity of adequately mentally mature children. In Polish medical law, the age ceiling for limited decision-making capacity in of consent to medical acts is set too high. The legislation only regulates the issue of decisional age from the side of the validity of the consent for the provision of medical service and the due medical information. Even the best parent is, after all, only a third party to the personal interests of his/her child and is not entitled to the right to exercise his/her rights as a patient. The consequences of neglecting care in matters that do not require immediate medical attention can be harmful when they result in future bodily dysfunctions, such as worsening visual impairment or dramatic dental defects. Medical law, however, does not differentiate between the rights of a minor. A highly defined decision age ceiling is dysfunctional in many respects because it does not distinguish between a newborn and a 15-year-old, whereas already school adolescents show at least a limited understanding of their own health matters health. Although the law provides for applying for the authorization of a guardianship court, this method is completely ineffective unless it is carried out by an adult. The child should be equipped with the legal means to act independently, freely, and free of to act without the involvement of protective services, at least in relatively simple and obvious matters. After a deeper analysis of the norms, it appears that the legal sanctions for medical assistance in ordinary health matters, given to a child under conditions of abuse of parental authority, can be overruled by an argument of a conflict of goods and interests.
dc.abstract.plW artykule rozważana jest funkcjonalność ochrony praw dziecka jako pacjenta przed nadużyciami władzy rodzicielskiej oraz oceniana jest możliwość samodzielnej aktywności odpowiednio dojrzałych umysłowo dzieci. W polskim prawie medycznym pułap wieku dla ograniczonej zdolności decyzyjnej w sprawie zgody na wykonanie czynności medycznych jest określony zbyt wysoko. Przepisy regulują zagadnienie wieku decyzyjnego tylko od strony ważności zgody na udzielenie świadczenia zdrowotnego oraz należnej informacji medycznej. Nawet najlepszy rodzic jest mimo wszystko tylko osobą trzecią wobec interesów osobistych swojego dziecka i nie przysługuje mu prawo dysponowania jego prawami pacjenta. Konsekwencje zaniedbania pieczy w sprawach niewymagających niezwłocznej pomocy lekarskiej mogą być szkodliwe, gdy skutkują na przyszłość dysfunkcjami organizmu, takimi jak pogłębiająca się wada wzroku czy dramatyczne ubytki w uzębieniu. Ustawy medyczne nie różnicują jednak praw osoby małoletniej. Tak wysoki pułap wieku jest dysfunkcjonalny pod wieloma względami, nie rozróżnia bowiem między noworodkiem a piętnastolatkiem, podczas gdy już młodzież szkolna wykazuje przynajmniej ograniczone rozeznanie we własnych sprawach zdrowotnych. Prawo przewiduje wprawdzie wystaranie się o zezwolenie zastępcze sądu opiekuńczego, jednak metoda ta jest zupełnie nieskuteczna, o ile nie będzie jej realizować osoba dorosła. Dziecko powinno zostać wyposażone w środki prawne umożliwiające samodzielne, swobodne i wolne od stresu działanie bez angażowania służb ochrony przynajmniej w sprawach stosunkowo prostych i oczywistych. Po głębszej analizie unormowań okazuje się, że sankcje prawne za pomoc medyczną w zwykłych sprawach zdrowotnych, udzieloną dziecku w warunkach nadużywania władzy rodzicielskiej, można uchylić argumentem o kolizji dóbr i interesów.
dc.affiliationUniwersytet Warszawski
dc.contributor.authorBoratyńska, Maria
dc.date.accessioned2024-01-26T10:10:46Z
dc.date.available2024-01-26T10:10:46Z
dc.date.issued2023
dc.description.financePublikacja bezkosztowa
dc.description.number1
dc.description.volume70
dc.identifier.doi10.17951/G.2023.70.1.39-69
dc.identifier.issn0458-4317
dc.identifier.urihttps://repozytorium.uw.edu.pl//handle/item/122136
dc.identifier.weblinkhttps://journals.umcs.pl/g/article/view/15540/10733
dc.languagepol
dc.pbn.affiliationlaw
dc.relation.ispartofAnnales Universitatis Mariae Curie-Sktodowska. Sectio G, lus
dc.relation.pages39-69
dc.rightsClosedAccess
dc.sciencecloudnosend
dc.subject.enchild as a patient
dc.subject.enminor patient
dc.subject.enright to information
dc.subject.enprotection of the rights of a minor patient
dc.subject.plW artykule rozważana jest funkcjonalność ochrony praw dziecka jako pacjenta przed nadużyciami władzy rodzicielskiej oraz oceniana jest możliwość samodzielnej aktywności odpowiednio dojrzałych umysłowo dzieci. W polskim prawie medycznym pułap wieku dla ograniczonej zdolności decyzyjnej w sprawie zgody na wykonanie czynności medycznych jest określony zbyt wysoko. Przepisy regulują zagadnienie wieku decyzyjnego tylko od strony ważności zgody na udzielenie świadczenia zdrowotnego oraz należnej informacji medycznej. Nawet najlepszy rodzic jest mimo wszystko tylko osobą trzecią wobec interesów osobistych swojego dziecka i nie przysługuje mu prawo dysponowania jego prawami pacjenta. Konsekwencje zaniedbania pieczy w sprawach niewymagających niezwłocznej pomocy lekarskiej mogą być szkodliwe, gdy skutkują na przyszłość dysfunkcjami organizmu, takimi jak pogłębiająca się wada wzroku czy dramatyczne ubytki w uzębieniu. Ustawy medyczne nie różnicują jednak praw osoby małoletniej. Tak wysoki pułap wieku jest dysfunkcjonalny pod wieloma względami, nie rozróżnia bowiem między noworodkiem a piętnastolatkiem, podczas gdy już młodzież szkolna wykazuje przynajmniej ograniczone rozeznanie we własnych sprawach zdrowotnych. Prawo przewiduje wprawdzie wystaranie się o zezwolenie zastępcze sądu opiekuńczego, jednak metoda ta jest zupełnie nieskuteczna, o ile nie będzie jej realizować osoba dorosła. Dziecko powinno zostać wyposażone w środki prawne umożliwiające samodzielne, swobodne i wolne od stresu działanie bez angażowania służb ochrony przynajmniej w sprawach stosunkowo prostych i oczywistych. Po głębszej analizie unormowań okazuje się, że sankcje prawne za pomoc medyczną w zwykłych sprawach zdrowotnych, udzieloną dziecku w warunkach nadużywania władzy rodzicielskiej, można uchylić argumentem o kolizji dóbr i interesów.
dc.titleThe Dysfunctionality of the Protection of the Rights of a Minor Patient. Part 1: Representation of Interests and the Right to Information
dc.typeJournalArticle
dspace.entity.typePublication