Artykuł w czasopiśmie
Brak miniatury
Licencja
CC-BYCC-BY - Uznanie autorstwa
 

“Nurse! I Want My Mummy!”. Empathy as Methodology in the Documentary Film "A Two-Year-Old Goes to Hospital" (1952)

Uproszczony widok
cris.lastimport.scopus2024-02-12T19:50:04Z
dc.abstract.enThis article analyzes A Two-Year-Old Goes to Hospital, a documentary film made by James Robertson in 1952. The film records the 8-day hospitalization of 2.5-year-old Laura as she goes through the phases of protest, despair, and detachment (Robertson and Bowlby 1952, Bowlby 1960) from her mother, who is only allowed to visit her briefly once a day. A Two-Year-Old Goes to Hospital forms part of Robertson’s decades-long campaign to promote changes in hospital regulations concerning parental presence in pediatric wards. During that time, it was commonly believed that such visits were unnecessary and disruptive, alleviating excessive maternal anxiety rather than serving the needs of the child. Robertson, who strongly opposed this belief, decided to use a visual medium rather than advance academic arguments, convinced that “visual communication pierces defenses as the spoken word cannot do.” This article argues that A Two-Year-Old Goes to Hospital, even though it follows a conventional documentary format, employs a set of formal devices which are geared to appeal to the viewers’ empathic abilities, arising from their common experience of early childhood.
dc.abstract.plAutorka analizuje film dokumentalny A Two-Year-Old Goes to Hospital, nakręcony przez Jamesa Robertsona w 1952 roku. Film rejestruje 8-dniową hospitalizację 2,5-letniej Laury, która przechodzi przez fazy protestu, rozpaczy i oderwania (Robertson i Bowlby 1952, Bowlby 1960) od matki, która może ją odwiedzać krótko tylko raz dziennie. A Two-Year-Old Goes to Hospital jest elementem wieloletniej kampanii Robertsona mającej na celu promowanie zmian w przepisach szpitalnych dotyczących obecności rodziców na oddziałach pediatrycznych. W tym czasie powszechnie uważano, że takie wizyty są niepotrzebne i uciążliwe, łagodzą nadmierny niepokój matki, ale nie służą potrzebom dziecka. Robertson, który zdecydowanie sprzeciwił się temu przekonaniu, zdecydował się na wykorzystanie medium wizualnego, zamiast wysuwać akademickie argumenty, przekonany, że „komunikacja wizualna przebija się przez mechanizmy obronne, czego nie udaje się słowu mówionemu”. Autorka argumentuje, że A Two-Year-Old Goes to Hospital, mimo że jest to konwencjonalny format dokumentalny, wykorzystuje zestaw formalnych narzędzi nastawionych na odwołanie się do empatii widzów, wynikającej z doświadczenia wczesnego dzieciństwa.
dc.affiliationUniwersytet Warszawski
dc.contributor.authorWierzchowska, Justyna
dc.date.accessioned2024-01-25T14:06:36Z
dc.date.available2024-01-25T14:06:36Z
dc.date.copyright2020-08-03
dc.date.issued2020
dc.description.accesstimeAT_PUBLICATION
dc.description.financePublikacja bezkosztowa
dc.description.number26
dc.description.versionFINAL_PUBLISHED
dc.identifier.doi10.36854/WIDOK/2020.26.2187
dc.identifier.issn2300-200X
dc.identifier.urihttps://repozytorium.uw.edu.pl//handle/item/114091
dc.identifier.weblinkhttps://www.pismowidok.org/en/archive/empathetic-images/nurse-i-want-my-mummy
dc.languageeng
dc.pbn.affiliationculture and religion studies
dc.relation.ispartofWIDOK. TEORIE I PRAKTYKI KULTURY WIZUALNEJ
dc.relation.pages1-29
dc.rightsCC-BY
dc.sciencecloudnosend
dc.subject.enJames Robertson
dc.subject.enJohn Bowlby
dc.subject.enattachment theory
dc.subject.enchildren hospitalization
dc.subject.enseparation
dc.subject.enA Two-Year-Old Goes to Hospital
dc.title“Nurse! I Want My Mummy!”. Empathy as Methodology in the Documentary Film "A Two-Year-Old Goes to Hospital" (1952)
dc.typeJournalArticle
dspace.entity.typePublication