Robert Frost’s Traitors and His Poetics of Disloyalty

Ze względu na powszechne błędne postrzeganie Roberta Frosta (1874–1963) jako poety „dworskiego” lub „prezydenckiego”, krytycy w dużej mierze nie dostrzegali jego trwającej przez całe życie fascynacji zdradą jako aktem czasem godnym pochwały. W rezultacie nie rozumiemy dostatecznie intelektualnych korzeni jego ambiwalentnego przywiązania do formy poetyckiej oraz jego specyficznego rodzaju ironii. Analizując liczne uwagi Frosta dotyczące zdrady oraz niektóre z wielu książek, które czytał na temat politycznych zdrajców, można opracować całą typologię lojalistów i renegatów zaludniających jego wyobraźnię. Te typy wyznaczają obszar refleksji Frosta nad kwestią nadmiernej przynależności zarówno do państwa, jak i do wiersza. Esej rekonstruuje rozumienie przez poetę politycznych i psychologicznych profili takich postaci jak Aaron Burr, Robert E. Lee, Ulysses S. Grant, Benedict Arnold oraz Brutus z dramatu Szekspira. Jeśli Frost był zniesmaczony powierzchownością Burra i nadmiernie sztywnym lojalizmem Lee, to równie mocno fascynowały go różne formy nielojalności czy zdrady, których przykłady odnajdywał u pozostałych trzech postaci. Te pięć profili rzuca światło na niektóre z trudniejszych motywów jego wyobraźni, a przede wszystkim na jego powściągliwość tonacyjną, co ukazane jest na przykładzie jego wiersza „The Pasture”.

Due to the popular misperception of Robert Frost (1874–1963) as a "court" or "presidential" poet, critics have largely failed to acknowledge his lifelong preoccupation with the notion of treason as sometimes a commendable act. As a result, we do not understand adequately the intellectual roots of his ambivalent adherence to the poetic form and of his special kind of irony. By analyzing his numerous remarks on treason and some of the many books he read on political traitors, one can develop a whole typology of loyalists and renegades crowding his imagination. These types mark out Frost's field of reflection on the question of excessive belonging to both the state and the poem. The essay reconstructs the poet's understanding of the political and psychological profiles of Aaron Burr, Robert E. Lee, Ulysses S. Grant, Benedict Arnold, and Shakespeare's Brutus. If Frost was disgusted with the shallowness of Burr and the overly rigid loyalism of Lee, he was also entirely taken with the various modes of disloyalty or betrayal exemplified by the other three figures. These five profiles shed light on some of the more difficult motifs of his imagination and, most importantly, on his tonal reserve, as is shown on the example of his poem "The Pasture."