Impact of music education on speaking fluency in English as a second language

Praca dyplomowa koncentruje się na płynności mówienia uczniów szkół średnich uczących się języka angielskiego. Praca składa się z dwóch rozdziałów. Pierwszy rozdział to przegląd literatury, w którym omówiono koncepcję mówienia i wszystkie elementy modelu produkcji mowy. Przeanalizowano również formalne wymagania dotyczące mówienia stawiane uczniom na drugim etapie edukacyjnym. Kolejną istotną częścią przeglądu literatury są informacje na temat istniejących badań dotyczących związku między muzyką a mówieniem. Zebrano również wiele badań dotyczących płynności mówienia. Rozdział drugi opisuje poszczególne etapy badania. Uczestnikami badania było 30 uczniów szkół licealnych. 15 uczniów ze szkoły muzycznej i 15 z regularnej szkoły niemuzycznej. Uczniowie najpierw wypełnili kwestionariusz zbierający informacje na temat ich doświadczeń z językiem angielskim. Następnie wykonali zadanie polegające na mówieniu, mające na celu wywołanie spontanicznej mowy. Biorąc pod uwagę dostępne badania, założono, że uczniowie muzyczni będą mówić płynniej. Analiza wypowiedzi uczniów jednak wykazała, że uczniowie niemuzyczni wypowiedzieli więcej słów, mieli mniej powtórzeń i autokorekt oraz poświęcali mniej czasu na pauzy. Po rozmowie z nauczycielami obu grup stało się jasne, że reprezentują oni różne style nauczania, co znalazło odzwierciedlenie w poziomie językowym uczniów. Uczniowie niemuzyczni mają więcej zajęć rozwijających mówienie. Można zatem stwierdzić, że według tego badania, nie muzyczność, a praktyka rozwija płynność mowy.

This diploma project focuses on the speaking fluency of Polish high school learners of English. The thesis involves two chapters. The first chapter is a literature review in which the concept of speaking and the model of speech production are discussed. Then, formal speaking requirements for students at the second educational stage are analyzed. Another significant part of the literature review is information on existing research on the relationship between music and speaking. Many studies exploring speaking fluency have also been discussed. The second chapter describes the specific steps of the study. The participants were 30 secondary school students. 15 students from the music school and 15 from regular, non-music school. The students first completed a background questionnaire collecting information about their experiences with English. This was followed by a speaking task designed to elicit spontaneous speech. Given the available studies, the assumption was that the musical students would be more fluent. The analysis of students' speech reveals that non-musical students produced more words, had fewer repetitions and self-corrections, and spent less time pausing. After talking to the teachers of both groups, it became clear that they represented different teaching styles, which was reflected in the students' language level. The non-musical students have more activities developing speaking skills. Therefore, according to this study, it can be concluded that not musicality but practice enhances speech fluency.