European Union towards Countering Russian Disinformation Campaigns in Years 2014-2024

Aneksja Krymu przez Rosję w 2014 r. stanowiła punkt zwrotny w stosunkach UE-Rosja. Okoliczności te zmusiły UE do zwrócenia uwagi na wzmocnienie swoich zdolności obronnych w domenie informacyjnej, wcześniej słabo rozwiniętej dziedzinie. Niniejsze studium bada, w jaki sposób Rosja wykorzystuje dezinformację do destabilizacji UE, atakując niestabilność polityczną, procesy demokratyczne i zaufanie publiczne. Kolejnym celem jest zagłębienie się w reakcję UE i mechanizmy opracowane w tym okresie. Opracowanie podzielone jest na kilka rozdziałów. Pierwszy z nich ustanawia podstawy teoretyczne, definiując wojnę informacyjną i porównując ofensywne, asymetryczne strategie Rosji, zakorzenione w doktrynach z czasów sowieckich, z naciskiem UE na przeciwdziałanie dezinformacji i zachowanie norm demokratycznych. Drugi rozdział analizuje wczesne wysiłki UE mające na celu zwalczanie rosyjskich kampanii w 2014 r., w tym inicjatywy takie jak East StratCom Force i Action Plan Against Disinformation. Ostatni rozdział analizuje, w jaki sposób UE dostosowała się do nowych wyzwań, w tym COVID-19 i pełnej inwazji Rosji na Ukrainę w 2022 r., oraz w jaki sposób narzędzia takie jak DSA zwiększyły jej zdolność do regulowania platform internetowych i przeciwdziałania zagrożeniom hybrydowym. W badaniu zastosowano metodologię jakościową, wykorzystując analizę porównawczą działań podmiotów w dwóch okresach. Analizowane są polityka UE, raporty i studia przypadków wraz z literaturą akademicką. Za pomocą analizy tematycznej oceniono, w jaki sposób Rosja wykorzystuje platformy internetowe i podziały społeczne do realizacji swoich celów geopolitycznych oraz jak skutecznie środki UE radzą sobie z tymi wyzwaniami.

In 2014, the annexation of Crimea by Russia marked a turning point in EU-Russia relations. These circumstances compelled the EU to pay attention to strengthening its defence capabilities in the information domain, a previously underdeveloped field. This study investigates how Russia uses disinformation to destabilise the EU, targeting political instability, democratic processes, and public trust. Another aim is to delve into the response of the EU and mechanisms developed during the specified period. The study is divided into several chapters. The first one sets the theoretical foundation, defining informational warfare and comparing Russia’s offensive, asymmetric strategies, rooted in Soviet-era doctrines, with the EU’s emphasis on countering disinformation and preserving democratic norms. The second chapter examines the EU’s early efforts to combat Russian campaigns in 2014, including initiatives like the East StratCom Force and the Action Plan Against Disinformation. The final chapter looks at how the EU adapted to new challenges, including COVID-19 and Russia’s full-scale invasion of Ukraine in 2022, and how tools like the DSA have enhanced its capacity to regulate online platforms and counter hybrid threats. The study employs a qualitative methodology, utilising a comparative analysis of actors’ actions throughout two time periods. It analyses the EU's policies, reports, and case studies alongside academic literature. Using thematic analysis, it evaluates how Russia exploits online platforms and societal divisions to pursue its geopolitical goals and how effectively the EU’s measures address these challenges.