Praca doktorska
Ładowanie...
Licencja
Dostęp zamkniętyEntheseal changes in a reference skeletal collection from Cyprus. Prospects for reconstructing activity patterns in prehistoric and historical societies.
| dc.abstract.en | Skeletal remains serve as a testament to human lifeways in the past. The reconstruction of activity has been a hallmark of bioarchaeological research for 30 years. Entheseal changes (EC) have been considered evidence of habitual behaviour that reflects the subsistence economy and cultural practices of human groups. Much literature has been produced over the years that described human behaviour based on EC patterns. However, the modification of the entheses as a true representation of the occupational status of human is far from straightforward to decode and interpret based on dry skeletal remains only. The population used in the study is modern and it represents a subsample of the living population of Greek Cypriots, currently living in Cyprus. The skeletal assemblage used consists of a total of 407 adult individuals (207 males and 200 females) selected from the Cyprus Research Reference Collection (CRRC), who died between 1962 and 2011. The purpose of this study is to examine entheseal changes in a modern Greek-Cypriot skeletal assemblage and determine these skeletal traits can be used as a proxy to reconstruct activity in the population. This study has a twofold objective. First, to evaluate the role sex, age-at-death, and pathology may have in the development of EC in the population. Secondly, the study will examine male-female differences in the prevalence, distribution, and development of EC, and whether there is evidence of handedness that may be indicative of gender-based task-specialization and specific activities performed by the people. The results show that age was the predominant aetiological factor for the development of EC in the population and EC expression increased with progressing age. Sex was also found to play a role in the development of EC and had a strong interplay with age. Pathology was also found to be important, but its role is more difficult to determine statistically, given that systemic health processes may also be heavily impacted by age and sex, thus individualized to the person. Therefore, in addition to mechanical stress, these results suggest that there are numerous other factors that actively contribute to the development of EC in a population. The study also observed a degree of bilateral asymmetry between males and females, which however is uniform and thus can be interpreted as the by-product of biological sex differences that exist between males and females in this population. Certain EC patterns or sex-specific EC development was also noted. However, these findings could not be specifically attributed to one, single, activity or behaviour. This is mainly because muscles perform in groups and not in isolation, therefore they participate in different actions that can be linked to multiple different ranges of movement, one or more which can overlap with different types of activities; they may alternate their function from being a prime mover to being an agonist muscle or secondary mover, thus decreasing or increasing the stress they exert on the entheses. These are all factors that we cannot measure or distinguish from each other skeletally, thus decreasing the ability of the bioarchaeologist to determine with certainty the type of activity performed or amount of mechanical stress induced; even when ethnographic, historical, and archaeological information about a population is available. In conclusion, the enthesis is a complex structure, and its response to age, sex, pathology, and activity, can be variable, indistinguishable, and difficult to measure on skeletal remains. This study highlighted that there are many limitations in using EC as a proxy to activity which cannot be fathomed or reconciled. Therefore, the application of entheseal changes to interpret human behaviour and specific activities is riddled with disadvantages and should be avoided or employed to indicate general patterns of stress instead of being used to reconstruct occupational identities of people or population |
| dc.abstract.pl | Szczątki szkieletowe stanowią świadectwo dawnych sposobów życia człowieka. Rekonstrukcja wzorców aktywności od 30 lat jest jednym z elementów analizowanych w ramach badań bioarcheologicznych. Zmiany w obrębie przyczepów mięśni i ścięgien (entheseal changes, EC) są uznawane za dowód powtarzalnych zachowań, będących podstawą przyjętej strategii przetrwania i praktyk kulturowych grup ludzkich, powstało wiele prac opisujących ludzkie zachowanie w oparciu o wzorce EC. Jednak interpretacja zmian w obrębie przyczepów w kontekście statusu zawodowego człowieka jest zjawiskiem skomplikowanym w interpretacji wyłącznie na podstawie suchych szczątków szkieletowych. Do analizy wykorzystano próbę ze współczesnej populacji Greków cypryjskich, obecnie żyjących na Cyprze. Wykorzystana kolekcja szkieletów składa się w sumie z 407 dorosłych osobników (207 mężczyzn i 200 kobiet) wybranych z Cyprus Research Reference Collection (CRRC), którzy zmarli w latach 1962-2011. Celem badania jest określenie zmian w obrębie przyczepów mięśni i ścięgien i wskazanie cech, które mogą być wykorzystane jako wskaźnik do rekonstrukcji aktywności w populacji. W tym celu zastosowano dwa różne podejścia. Po pierwsze, zbadano wpływ płci, wieku w chwili śmierci, oraz występujących patologii na rozwój EC w obrębie populacji. Z drugiej strony przeanalizowano różnice między kobietami a mężczyznami w rozmieszczeniu i rozwoju EC, badając lateralizację wynikającą z unikalnej dla każdej z płci specjalizacji wykonywanych czynności. Wyniki wskazują, że wiek był dominującym czynnikiem etiologicznym rozwoju EC w badanej populacji, a zmiany EC wzrastają wraz z wiekiem. Stwierdzono również, że płeć odgrywa znaczącą rolę w rozwoju EC i jest silnie skorelowana z wiekiem. Udowodniono wpływ zmian patologicznych, ale ich oddziaływanie jest mniej uchwytne statystycznie, ponieważ ogólnosystemowe problemy zdrowotne również nasilają się wraz z wiekiem oraz mogą różnić się w obrębie każdej z płci, a więc podlegają podobnej indywidualizacji. Dlatego też, poza stresem mechanicznym, wyniki te sugerują istnienie innych czynników, które aktywnie przyczyniają się do rozwoju EC w populacji. Podczas badania przeanalizowano również występowanie obustronnej asymetrii u mężczyzn i kobiet, która jednak jest identyczna i tym samym może być interpretowana jako produkt uboczny biologicznych różnic płci występujących między mężczyznami i kobietami w tej populacji. Odnotowano również pewne wzorce EC lub rozwój EC specyficzny dla płci, jednak tych ustaleń nie można było przypisać konkretnie do pojedynczej czynności lub zachowania. Jest to spowodowane głównie tym, że mięśnie działają w grupach, a nie w izolacji, dlatego uczestniczą w różnych czynnościach, które mogą być powiązane z wieloma różnymi zakresami ruchu, z których jeden lub więcej może nakładać się na różne rodzaje czynności. Mogą zmieniać swoją funkcję od głównego motoru do bycia mięśniem agonistycznym czy drugorzędnym, w ten sposób zmniejszając lub zwiększając stres, jaki wywierają na przyczepy. Wszystkie te zmienne są niemożliwe do zmierzenia lub rozróżnienia szkieletowego, co wpływa na możliwość określenia przez bioarcheologa rodzaju wykonywanej czynności lub ilości wywołanego stresu mechanicznego, nawet jeśli dostępne są informacje etnograficzne, historyczne i archeologiczne dotyczące populacji. Podsumowując, przyczepy mięśni i ścięgien są złożonymi strukturami, a ich reakcja na wiek, płeć, patologię i aktywność może być zmienna, nieodróżnialna i trudna do zmierzenia na szczątkach szkieletowych. Istnieje wiele ograniczeń w stosowaniu EC jako wskaźnika aktywności. Dlatego też stosowanie zmian przyczepów mięśniowych do interpretacji ludzkich zachowań i określonych czynności jest obarczone wadami i należy ich unikać lub wykorzystywać do wskazywania ogólnych wzorców stresu, zamiast wykorzystywać je do rekonstrukcji zawodowej tożsamości ludzi lub populacji. |
| dc.affiliation.department | Wydział Nauk o Kulturze i Sztuce |
| dc.contributor.author | Kyriakou, Xenia-Paula |
| dc.date.accessioned | 2022-11-28T13:12:57Z |
| dc.date.available | 2022-11-28T13:12:57Z |
| dc.date.defence | 2022-12-07 |
| dc.date.issued | 2022-11-28 |
| dc.description.additional | Link archiwalny https://depotuw.ceon.pl/handle/item/4379 |
| dc.description.promoter | Sołtysiak, Arkadiusz |
| dc.description.promoter | Jaskulska, Elżbieta |
| dc.identifier.uri | https://repozytorium.uw.edu.pl//handle/item/4379 |
| dc.language.iso | en |
| dc.rights | ClosedAccess |
| dc.subject.en | Cyprus Research Reference Collection (CRRC) |
| dc.subject.en | Greek-Cypriot population |
| dc.subject.en | entheseal changes |
| dc.subject.en | musculoskeletal markers of stress |
| dc.subject.en | activity patterns |
| dc.subject.en | Cyprus Research Reference Collection (CRRC) |
| dc.subject.pl | populacja Greków Cypryjskch |
| dc.subject.pl | zmiany przyczepów mięśniowych |
| dc.subject.pl | mięśniowo-szkieletowe markery stresu |
| dc.subject.pl | wzorce aktywności |
| dc.title | Entheseal changes in a reference skeletal collection from Cyprus. Prospects for reconstructing activity patterns in prehistoric and historical societies. |
| dc.title.alternative | Zmiany przyczepów mięśni i ścięgien w kolekcji referencyjnej z Cypru. Perspektywy rekonstrukcji wzorców aktywności w społecznościach pradziejowych i historycznych. |
| dc.type | DoctoralThesis |
| dspace.entity.type | Publication |