Polityka żywnościowa jako przykład nowej polityki publicznej w Polsce

Celem pracy jest analiza polityki żywnościowej w Polsce w perspektywie politologicznej – jako potencjalnie nowej polityki publicznej. Choć jedzenie to zjawisko powszechne i wielowymiarowe, jego polityczny wymiar w Polsce pozostaje rozproszony i słabo zdefiniowany. Autor zauważa, że mimo globalnych napięć – od głodu po otyłość – brak jest w Polsce spójnej, strategicznej wizji państwowego podejścia do kwestii żywności. Rozdział pierwszy przedstawia zarys teorii polityk publicznych, niezbędny do dalszych analiz. W rozdziale drugim autor podejmuje próbę zdefiniowania polityki żywnościowej, porównując ją z terminami funkcjonującymi w językach angielskim i francuskim. Rozważa różnice między pojęciami „żywności” a „żywienia” oraz wskazuje na potrzebę precyzyjnego określenia zakresu tej polityki. W trzecim rozdziale zestawia teorie polityk publicznych z koncepcją polityki żywnościowej, szukając strukturalnych punktów wspólnych. Czwarty rozdział analizuje sytuację w Polsce, wskazując na rozproszenie kompetencji między instytucje lokalne, krajowe i unijne oraz międzyresortowy brak koordynacji. Brakuje dokumentu strategicznego, który spinałby całość działań w spójną politykę. Piąty rozdział porusza dynamiczne zmiany społeczne, technologiczne i środowiskowe oraz pyta o przyszłość tej polityki. Główne pytanie badawcze brzmi: czy polityka żywnościowa może zostać uznana za nową politykę publiczną w Polsce? Autor wykorzystuje metodę systemową oraz paradygmat pragmatyczny, wsparty analizą instytucjonalno-prawną. Praca dostarcza narzędzi do lepszego zrozumienia miejsca polityki żywnościowej w strukturze państwa i może stanowić impuls do dalszych badań i refleksji nad jej przyszłością.

This thesis examines food policy in Poland through a political science lens, asking whether it can be considered a “new public policy.” Although food is a universal and multidimensional issue, its political articulation in Poland remains fragmented and poorly defined. The author argues that despite global tensions—from hunger to obesity—Poland lacks a coherent strategic approach to food-related governance. The first chapter outlines public policy theory, serving as a foundation for the rest of the analysis. In the second chapter, the author attempts to define food policy, comparing it with established terminology in English (food policy) and French (politique alimentaire). Differences between the concepts of food and nutrition are explored, along with the scope and relevance of the policy field. The third chapter bridges public policy theory with food policy, identifying overlapping frameworks and analytical intersections. The fourth chapter focuses on the Polish context, highlighting the dispersion of authority across local, national, and EU levels, and a lack of cross-ministerial coordination. The absence of a unified strategic document further contributes to institutional confusion. The final chapter examines dynamic changes in society, technology, and the environment, and reflects on the future direction of food policy. The central research question is whether food policy constitutes an emerging field within Polish public policy. The author applies a systemic methodology and a pragmatic paradigm, supported by institutional and legal analysis. The thesis aims to clarify the role of food policy in governance structures and stimulate further academic inquiry and policy development.