Wersy wymiotne i inne powtórzenia. Analiza Obozu zabaw Justyny Kulikowskiej oraz Tego psa imieniem Rimbaud i innych metali ciężkich Konstantego Famulskiego

Praca bada powtórzenie w poezji. W części teoretycznej, opierając się na koncepcjach Julii Kristevej i Gillesa Deleuze’a („Potęga obrzydzenia. Esej o wstręcie, „Różnica i powtórzenie), wprowadza pojęcie „wersu wymiotnego” jako formy poetyckiego powtórzenia. Od Kristevej czerpie podstawy psychoanalityczne, od Deleuze’a – relację z tym, co pozaleksykalne. W części analitycznej badane są dwa tomiki: „Obóz zabaw Justyny Kulikowskiej, gdzie wymiotność szukana jest w dykcji i wyliczeniach, oraz „Ten pies imieniem Rimbaud i inne metale ciężkie Konstantego Famulskiego, gdzie „wers wymiotny” łączony jest z motywem komunikacji przez przywoływanie nazwisk i postaci. Porównanie obu strategii pokazuje produktywność figury „wersu wymiotnego” w analizie poezji.

The thesis examines repetition in poetry. In the theoretical part, drawing on the concepts of Julia Kristeva and Gilles Deleuze (Powers of Horror: an Essay on Abjection, Difference and Repetition), it introduces the notion of the vomitive verse as a form of poetic repetition. From Kristeva it draws psychoanalytic foundations, from Deleuze — a relation to the extralexical. In the analytical part, two books are studied: Play camp by Justyna Kulikowska, where the vomitive quality is sought in diction and enumeration, and That dog named Rimbaud and other heavy metals by Konstanty Famulski, where the vomitive verse is linked to the motif of communication through the evocation of names and figures. The comparison of both strategies shows the productivity of the vomitive verse figure in the analysis of poetry.