Miłość w cieniu traumy w powieści Le mort qu’il faut Jorgego Semprúna i w jej przekładach na hiszpański i polski

Świadectwa więźniów obozów koncentracyjnych są z reguły silnie zabarwione emocjonalnie. Tymczasem sposoby wyrażania uczuć w piśmiennictwie obozowym to zagadnienie zbadane w stosunkowo niewielkim stopniu, a istniejące studia przypadków koncentrują się na językowych wykładnikach emocji negatywnych, takich jak przerażenie, rozpacz, zwątpienie. Jednak gama uczuć uzewnętrznianych we wspomnieniach ocalałych jest znacznie szersza i obejmuje również takie emocje jak np. przyjaźń, miłość, współczucie. W artykule zostały zanalizowane fragmenty powieści Jorgego Semprúna Le mort qu’il faut (Odpowiedni trup), w których dochodzi do głosu uczucie do kobiety, oraz ich tłumaczenia na język hiszpański i polski. Celem analizy jest wyszczególnienie technik, którymi posłużyli się tłumacze, przekładając te fragmenty, oraz próba oceny, w jakim stopniu udało im się przekazać ich temperaturę emocjonalną.