Kreacja postaci w adaptacjach Znachora Jerzego Hoffmana i Michała Gazdy na tle społecznym

Praca stanowi analizę kreacji postaci w adaptacjach Znachora Jerzego Hoffmana i Michała Gazdy, przy uwzględnieniu wpływu kontekstu społecznego, który wywołuje wiele zmian w sposobie przedstawiania postaci i podejściu do materiału źródłowego. Analiza rozpoczyna się od przedstawienia teoretycznych podstaw badań adaptacji filmowych, które zostają podzielone na podejście strukturalistyczne i kontekstualne. Zostaje zapowiedziane, iż w pracy będzie przeważać metodologia kulturowa przy jednoczesnym uwzględnieniu formalnej strony dzieł. Kolejnym krokiem jest przypomnienie historii powstawania dzieła Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Ten fragment pracy ukazuje, że powieść Znachor stanowi wyjątkowo dobry materiał do adaptacji filmowej, z tego względu, iż historia znachora od samego początku była pisana z myślą o jej zekranizowaniu. Dalsza część pracy polega na szczegółowej analizie postaci zmienionych, dodanych i usuniętych, ze szczególnym uwzględnieniem wpływu zmian społecznych na ich kreację. W tych rozdziałach omawiane są takie kwestie, jak feminizm, indywidualność, religia, naruszanie praw pracowniczych, wady systemów opieki zdrowotnej, problemy mniejszości i osób biednych oraz wpływ cenzury i stanu wojennego na konstrukcję dzieł. Uwzględnienie elementów strukturalnych dzieł umożliwia pogłębienie analizy powyższych zagadnień. Praca kończy się refleksją nad tym, jak zmieniająca się historia i społeczeństwo wpływają na sposób odbioru i interpretacji literatury oraz filmu, a także nad wspólnym celem obu reżyserów, którym jest ukazanie uniwersalnych wartości i problemów istotnych dla współczesnych odbiorców.