Historyczne uwarunkowania edukacji włączającej w Japonii

W artykule przedstawiona jest historia systemu edukacyjnego dla osób z niepełnosprawnościami w Japonii. System ten na przestrzeni wieków uległ ogromnym przeobrażeniom. Z początku obowiązkiem rodziny była opieka nad niepełnosprawnym dzieckiem, które często było stygmatyzowane i pozbawiane jakiejkolwiek edukacji. Rodzina dziecka była nierzadko też piętnowana za sam fakt posiadania niepełnosprawnego dziecka. Zmieniło się to dopiero pod koniec XIX w. za sprawą nawiązania kontaktów zagranicznych z innymi krajami. Japonia dostrzegła potrzebę wprowadzenia edukacji dla osób niepełnosprawnych. W najlepszej sytuacji były osoby niewidome oraz niesłyszące. To właśnie dla tych grup zostały stworzone pierwsze szkoły specjalne. Na samym końcu obowiązkiem kształcenia specjalnego objęto dzieci z niepełnosprawnością intelektualną. Przez wiele dziesięcioleci dzieci niepełnosprawne uczyły się w szkołach specjalnych dostosowanych do konkretnej niepełnosprawności. Reforma z 2006 r. spowodowała, że zaczęto mówić o konieczności integracji dzieci z niepełnosprawnościami ze sprawnymi rówieśnikami i umieszczać je w ogólnodostępnych szkołach. W artykule zostały wykorzystane dane statystyczne, dokumenty rządowe, dokumenty legislacyjne oraz programy szkolne.