Terapia poznawczo-behawioralna jako forma wspierania funkcjonowania dziecka ze spektrum zaburzeń autystycznych

Niniejsza praca dotyczy terapii poznawczo-behawioralnej stosowanej w rehabilitacji dzieci z diagnozą spektrum zaburzeń autystycznych. Całościowe zaburzenia rozwoju cechuje niezwykła wyjątkowość objawów i brak jest dwóch tożsamych osób pomimo tej samej diagnozy. Jednakże przy tym dotychczasowe doświadczenie naukowe wytypowało główne nurty terapeutyczne o potwierdzonej klinicznie skuteczności i do tej grupy należy terapia poznawczo-behawioralna. Praca ta miała na celu zbadanie wpływu oddziaływań terapii poznawczo-behawioralnej na ogólne usprawnienie funkcjonowanie dzieci ze spektrum zaburzeń autystycznych. Szczególna uwaga zostanie poświęcona typowym objawom przedmiotowego zaburzenia w grupie dzieci o większym potencjale rozwojowym, których funkcjonowanie może być wspieranie dzięki przedmiotowej terapii. W pracy zostały przedstawione wyniki badania w postaci wywiadu, w którym udział brali terapeuci prowadzący terapię poznawczo-behawioralną i pracujący na co dzień z dziećmi ze SZA w różnym wieku rozwojowym. Wyniki uzyskane w niniejszej pracy pozwalają na stwierdzenie, iż terapia poznawczo-behawioralna istotnie może przyczynić się do poprawy funkcjonowania dziecka ze SZA i zmniejszyć stopień nasilenia objawów SZA.