Oznaczenia geograficzne żywności

Regulacje prawne dotyczące ochrony oznaczeń geograficznych istnieją w systemie prawnym Unii Europejskiej już od ponad 30 lat. Zaczynając od rozporządzenia Nr 2081/92 nieustannie ewaluowały w celu zapewnienia jak największej przejrzystości i efektywności w ochronie produktów. Dostosowanie systemu nie tylko ułatwiło producentom rejestrację kolejnych oznaczeń, ale także zwiększyło poziom zaufania wśród konsumentów. Wyniki tego można zaobserwować w liczbie zarejestrowanych produktów pochodzących z UE, która od 2010 roku wzrosła do dziś w przypadku „chronionych oznaczeń geograficznych” z 417 do 1412, a w przypadku „chronionych nazw pochodzenia” z 480 do 1838. Praca poświęcona jest analizie i podsumowaniu krajowych oraz unijnych przepisów dotyczących ochrony oznaczeń geograficznych w świetle najnowszych zmian w regulacjach. W pierwszej części przedstawiono genezę regulacji oraz wyjaśniono kluczowe pojęcia, rodzaje i funkcje oznaczeń geograficznych, a także omówiono różnice między nimi a znakami towarowymi. Dokonano analizy obowiązujących krajowych przepisów, w tym Ustawę z dnia 9 marca 2023 r., która zastąpiła poprzednią ustawę z 2004 r., oraz unijne rozporządzenie Nr 2024/1143, ujednolicające system rejestracji i ochrony oznaczeń dla wszystkich kategorii produktów. Szczegółowo omówiono kolejne etapy procedury rejestracji na szczeblu krajowym i unijnym. Podkreślono tendencję wzmacniania ochrony oznaczeń geograficznych, co sprzyja promocji produktów o wysokiej jakości, ochronie tradycji i rozwojowi lokalnemu.