The study of the syntax and semantics of reflexives and intensifiers in Old English

The main goal of this work is to present semantic classes of the Old English –self. Old English, just like Modern English, could employ a personal pronoun followed by a respective form of -self in reflexive and emphatic constructions. Sometimes, those constructions were identical and could be differentiated only on the basis of distributional or semantic criteria. As the work presents, - self used in a non-reflexive construction mostly intensified the subject of a sentence. However, it could also intensify the NP being in the object and prepositional position. When emphasizing the NP in the two last-mentioned positions, self could be used either as only the intensifier or the intensifier in a reflexive sentence. The problem is that the two were sometimes identical and thus it is difficult to determine their role only on the basis of a distributional criterion. Therefore, this work proposes a set of meanings the intensifying self could have in Old English. Głównym celem tej pracy jest przedstawienie klas semantycznych staroangielskiego –self. W języku staroangielskim, podobnie jak we współczesnym języku angielskim, zaimki osobowe wraz z odpowiednią formą –self używane były w zdaniach mających zarówno zwrotne jak i emfatyczne znaczenie. Staroangielskie –self użyte w zdaniu o znaczeniu emfatycznym oraz zwrotnym mogło mieć identyczną formę i można je odróżnić jedynie za pomocą kryteriów syntaktycznych lub semantycznych. Używając kryteriów syntaktycznych, możemy powiedzieć , że –self użyte w zdaniu emfatycznym zwykle podkreśla ważność znaczenia podmiotu. Jednakże, -self może również podkreślać ważność znaczenia fraz nominalnych będących dopełnieniem lub częścią wyrażeń przyimkowych. Użycie –self w dwóch ostatnio wspomnianych pozycjach wcale nie gwarantowało znaczenia emfatycznego zdania, gdyż identyczną konstrukcje możemy znaleźć w zdaniach o znaczeniu zwrotnym. Dlatego też, w celu odróżnienia zdań emfatycznych od zwrotnych, praca ta posługuje się również kryteriami semantycznymi i proponuje kilka klas semantycznych staroangielskiego –self.