Relacje dziecka i zwierzęcia w „Zadziwiającym Maurycym i jego edukowanych gryzoniach” Terry'ego Pratchetta w perspektywie trash studies

Celem pracy jest analiza interpretacyjna relacji dziecka i zwierzęcia w powieści „Zadziwiający Maurycy i jego edukowane gryzonie” Terry’ego Pratchetta (wyd. oryg. 2001), jednej z części Świata Dysku napisanej z myślą o młodym odbiorcy, w świetle wywodzącej się z trash studies kategorii „śmieciowości”. Ta ostatnia w badaniach nad literaturą dziecięcą i młodzieżową została wykorzystana po raz pierwszy przez Ewelinę Rąbkowską. Pierwszy rozdział czerpie z jej rozpoznań, by zakreślić możliwości interpretacyjne, jakie daje przyjęcie perspektywy trash studies w badaniu literatury dla dzieci. Rozdział drugi charakteryzuje na tle „śmieciowości” obecne w „Zadziwiającym Maurycym…” elementy retellingu legendy o Fleciście z Hameln, a także konstrukty postaci zwierzęcych i dziecięcych. Rozdział trzeci stanowi omówienie różnych aspektów powieściowej relacji dziecka i zwierzęcia: wspólnotę doświadczenia w obliczu przemocy ze strony dorosłych, kształtowanie się postawy empatycznej dziecka dzięki obecności zwierzęcia, utratę statusu „śmieciowości” w oświeceniowym procesie wychowania. Z analizy wyłania się obraz szczególnej bliskości „śmieciowego” dziecka i „śmieciowego” zwierzęcia, niejednoznaczny zakres ich sprawczości i podmiotowości, a także wysoki koszt, jaki muszą ponieść, by wyjść ze„śmieciowości” w oczach dorosłych.