La représentation du musicien (fou?) dans quelques récits romantiques (La Leçon de violon de Hoffmann, Gambara de Balzac et L’Homme vert de Janin)

Celem pracy jest refleksja nad skomplikowaną i nieoczywistą relacją między twórczością artystyczną a szaleństwem na przykładzie romantycznych postaci muzyków. Artysta, poprzez swoje odmienne odczuwanie i postrzeganie świata, a także częste wykluczenie społeczne, posiada cechy wspólne z szaleńcem. Związek ten został przedstawiony w opowiadaniach najważniejszych twórców epoki, E.T.A. Hoffmanna i H. de Balzaka, jak również w tekście mniej znanego pisarza dziewiętnastego wieku, J. Janina.

The aim of this work is to reflect on the complicated and non-obvious relationship between artistic creativity and madness using the example of romantic figures of musicians. The artist, due to his different feelings and perception of the world, as well as frequent exclusion by ordinary people, shares traits with a madman. This connection is depicted in the works of the most notable authors of that period (E.T.A. Hoffmann, H. de Balzac), as well as by a lesser-known writer of the nineteenth century (J. Janin).

L’objectif de notre mémoire est de réfléchir sur une relation ambiguë entre la création artistique et la folie, ce dont témoignent les personnages des musiciens romantiques. En raison de sa sensibilité et sa perception du monde, ainsi que par son exlusion sociale, l’artiste, partage des caractéristiques avec un fou. Cette relation est dépeinte dans les récits des auteurs les plus importants de l'époque (E.T.A. Hoffmann, H. de Balzac), ainsi que dans le texte d’un écrivain moins connu du dix-neuvième siècle (J. Janin).