Edukacja w ramionach standaryzacji – czy autonomia jest jeszcze możliwa?

Problematyka artykułu koncentruje się na interpretacji znaczenia kultury edukacji i kultury szkoły w kontekście wyzwań współczesności. Analiza dotyczy dwóch paradygmatów myślenia: pierwszy eksponuje nastawienie na różnorodność kultur, wielowymiarowość świata społecznego i indywidualnych narracji, a więc spersonalizowanego podejścia do rozwoju i edukacji, a drugi dąży do ograniczenia tej złożoności, limitowania jej zakresu, podporządkowania mierzalnym standardom oraz wyznaczonym celom. To drugie podejście jest szczególnie widoczne w polskiej edukacji i tworzy zhierarchizowaną strukturę zależną od władzy ekspertów. Czy między tymi skrajnymi podejściami jest jakiś inny nurt myślenia? Artykuł zawiera próbę odpowiedzi na to pytanie