Polskie czasowniki nakłaniania jako nazwy tzw. czynności perlokucyjnych

Przedmiotem rozprawy są czasowniki mówienia, które relacjonują perlokucyjny aspekt aktu mowy. Teoretyczną i metodologiczną podstawę pracy stanowi teoria illokucji J. L. Austina. W pracy - podążając za myślą Austina - precyzuję rozumienie aktu perlokucyjnego (a tym samym celów i skutków perlokucyjnych) oraz pojęcie czasownika perlokucyjnego (w odróżnieniu od illokucyjnego). W części analitycznej rozpatruję zbiór dziewięciu polskich czasowników, które zdają sprawę ze skutków perlokucyjnych w sferze mentalno-wolitywnej adresata, stąd nazywam je czasownikami nakłaniania. Omawiam m.in. czasowniki: "namówić", "nakłonić", "wyperswadować", "zbuntować".