Polski Fundusz Rozwoju SA jako podmiot wykonujący zadania publiczne. Głos w dyskusji na podstawie orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego

W orzecznictwie WSA w Warszawie, który jest właściwy dla kontroli procesu udzielania informacji publicznej przez Polski Fundusz Rozwoju SA (PFR), zarysowała się słuszna tendencja traktowania tego funduszu jako podmiotu wykonującego zadania publiczne i gospodarującego środkami publicznymi, a więc zobowiązanego w tym zakresie do udzielania informacji publicznej. Tendencję tę może niestety zmienić ostatnia aktywność NSA, który w pewnym sensie relatywizuje publicznoprawną kwalifikację działań i statusu prawnego. Taki bowiem wydźwięk może mieć treść orzeczenia NSA uchylającego i przekazującego do ponownego rozpoznania wyrok WSA nakazujący PFR udzielenie informacji publicznej. W artykule autorzy wskazują, że obok pogłębiania problemów natury ustrojowo-prawnej w identyfikowaniu nowych tworów organizacyjnoprawnych wykorzystujących pieniądze i władztwo publiczne, dodatkowo niepożądanym efektem orzeczenia NSA będzie uniemożliwienie szybkiego dostępu do informacji publicznej. Kontrola bieżących działań podmiotów publicznych została zatem dodatkowo osłabiona instancyjnym wydłużeniem formalnoprawnej ścieżki dostępu do informacji publicznej. Taka sytuacja nie jest do pogodzenia z koncepcją praworządnego państwa. Tak samo nie jest do pogodzenia z tą koncepcją uznanie, że rozstrzygnięcia PFR w sprawach indywidualnych, w ramach gospodarowania środkami publicznymi i dystrybuowania pomocy publicznej w istocie nie podlegają kontroli sądu administracyjnego ani żadnemu innemu sądowi krajowemu.

In the case law of the Provincial Administrative Court in Warsaw, which has jurisdiction to review the process of provision of public information by the Polish Development Fund (PFR SA), there is a tendency to treat PFR SA, even though it is a business entity, as an entity performing public tasks and managing public funds, and therefore obliged to provide public information in this respect. Unfortunately, recent decisions of the Supreme Administrative Court (SAC) may be the basis for weakening this tendency as they somewhat relativize the public-law classification of activities and the state of law. This is one possible reading of the contents of the Supreme Administrative Court’s judgment repealing and remanding for re-examination decisions of the Provincial Administrative Court ordering PFR SA to provide public information. In the article, the authors indicate that in addition to deepening the constitutional law problems with identifying new organizational entities that use of public funds and authority, an additional adverse effect of this judgment of the SAC will be preventing access to up-to-date public information. Review over current activities of public entities will be weakened and access to public information delayed by procedural skirmishes in-between various instances of administrative justice. Such a situation is incompatible with the concept of a rule of law state. Similarly incompatible with this concept is the recognition that PFR SA’s decisions in individual cases within the area of management of public funds and the distribution of public aid indeed are not subject to review by an administrative court or any other domestic court.