Efektywność i jakość kształcenia wyższego

Efektywność i jakość uczelni oceniano przez prywmat realizowanych przez nie procesów. Efektywność uczelni została określona na podstawie kombinacji typowych miar finansowych, uwzględniających koszty poniesione w procesie dydaktyki i badań oraz nakładów (mierzonych płynnością bieżącą, obrotami zapasami, należnościami i wskaźnikami zobowiązań) niezbędnych szkołom do utrzymania płynności finansowej. Jako mierniki jakości, związane z zadaniami statutowymi uczelni przyjęto czynniki determinujące sytuację absolwentów na rynku pracy oraz patenty uzyskane w wyniku badań prowadzonych przez uczelnie. Zastosowanie miar jakościowych pozwoliło badaczowi uzyskać bardziej kompleksowy wymiar efektywności uczelni, udowadniając jednocześnie, że same środki finansowe mogą zniekształcać rzeczywisty obraz efektywności, a nawet prowadzić do błędnych wniosków. Można postawić hipotezę, że w przypadku uczelni, która realizuje swoje statutowe cele przekazywania wiedzy społeczeństwu poprzez prowadzenie dydaktyki i badań, pojęcie efektywności powinno łączyć wymiar finansowy i jakościowy. Wyniki uzyskane w badaniu metodą DEA pozwalają badaczowi określić sytuację uczelni w okresie objętym badaniem.