Praca doktorska
The gap between the principle of temporary refuge and asylum: how the international refugee regime perpetuates emergencies
| dc.abstract.en | The thesis concerns a significant protection gap within the international refugee regime regarding the application of the principle of temporary refuge. This principle applies in a situation of rapid, large-scale influx of survival migrants and obliges states to provide admission to territory, protection from refoulement, and the most immediate civil rights. At the same time, states may suspend their regular asylum systems pending the emergency related to the sheer number of arrivals. Temporary protection regimes operated, among others, by the European Union, Turkey, and Colombia, constitute the clearest crystallisation of this principle but in other major host states it remains uncodified (e.g., Lebanon or Bangladesh). As such, the principle is meant to be a pragmatic tool for managing emergency situations that both provisionally protects forcibly displaced persons and accounts for the limited capacity of a recipient state. However, temporary refuge can also undermine ‘traditional’institutions of international protection, such as refugee status and complementary protection. This occurs when, after the crisis related to mass border crossings has subsided, the state applying temporary refuge does not transform it into a durable form of protection. Consequently, the prolonged use of temporary refuge may hinder a durable resolution of the refugee situation in the form of local integration. Such situations are underpinned by an inadequacy inherent in the international refugee regime, branded as ‘the gap between the principle of temporary refuge and asylum’. The study hypothesises that the gap between temporary refuge and asylum results, on the one hand, from the unclear content of the principle of temporary refuge, and, on the other hand, from limited subjective and territorial scope of application of the 1951 Refugee Convention, and, finally, the unclear and limited content of complementary protection at the universal level. The absence of an express duty of responsibility-sharing in the context of global survival migration is hypothesised to be a contributing factor. It is also hypothesised that overall, all these factors add up to a major inadequacy within the international refuge regime, influencing the operation of this regime and entailing profound consequences for the situation of many of the world’s survival migrants. Part I of the thesis is dedicated to identifying and dogmatically analysing the phenomenon of the gap between the principle of temporary refuge and asylum. For this purpose, the concepts of asylum, refugee status, complementary protection, and the principle of temporary refuge are analysed. Chapter 1 is entirely devoted to the concept of asylum and its various forms. Chapter 2 analyses the principle of temporary refuge. The respective subsections discuss the scope of application, content, and legal basis of the principle, as well as temporary protection regimes as its formalised manifestations. Chapter 3 conceptualises the notion of the titular gap by establishing the relationships between temporary refuge and forms of asylum. Part II is devoted to the measures that states or international organisations may apply to mitigate the problem of the gap. Chapter 4 discusses such measures in abstracto. The chapter examines, in turn, the extension of eligibility for asylum, the so-called prima facie recognition of refugee status, and recent attempts to enhance global responsibility-sharing for refugee situations. Chapter 5 is entirely dedicated to case studies. The cases of Lebanon, Uganda, and Poland are analysed in turn. Case studies allow for an illustration, in concreto, of the normative measures available to states to address the problem of the gap and the practical utility of these measures. The case study analysis, combined with the dogmatic findings made earlier, allows for certain conclusions to be drawn about the impact of the identified gap on the functioning of the international refugee regime. |
| dc.abstract.pl | Praca zakłada istnienie luki w uniwersalnym systemie ochrony uchodźców, dotyczącej tzw. zasady tymczasowego schronienia (ang. the principle of temporary refuge). Zasada ta ma zastosowanie w sytuacji nagłego, masowego napływu osób przymusowo migrujących i zobowiązuje doświadczające go państwo do dopuszczenia osób przymusowo migrujących na swoje terytorium, ochrony ich przed refoulement oraz do zapewnienia im pewnego minimum praw. Systemy tymczasowej ochrony, funkcjonujące m.in. w Unii Europejskiej, Turcji i Kolumbii, stanowią sformalizowaną implementację tej zasady, jednak w innych państwach przyjmujących zasada tymczasowego schronienia nie została skodyfikowana (np. Liban, Bangladesz). Tymczasowe schronienie bywa przedstawiane jako proceduralne narzędzie zarządzania sytuacjami kryzysowymi, które tymczasowo chroni osoby przymusowo migrujące i jednocześnie uwzględnia ograniczone możliwości danego państwa. Niemniej, tymczasowe schronienie może również podważać „tradycyjne” instytucje ochrony międzynarodowej, takie jak status uchodźcy i ochrona uzupełniająca. Dzieje się tak, gdy po ustąpieniu kryzysu związanego z masowym napływem, status osób przyjętych w granice danego państwa nie ulega przekształceniu w trwałą formę ochrony międzynarodowej, noszącej cechy azylu (w specyficznym znaczeniu używanym w literaturze zagranicznej; tak rozumiane pojęcie azylu należy odróżnić od specyficznej dla prawa polskiego instytucji azylu, wyrażonej w art. 56 Konstytucji RP). Problem ten wynika z dysfunkcji międzynarodowego prawa ochrony uchodźców, w pracy nazwanej „luką między zasadą tymczasowego schronienia a azylem”. Hipotezą pracy jest, że „luka między zasadą tymczasowego schronienia a azylem” wynika, z jednej strony, z niejasnej treści zasady tymczasowego schronienia, a z drugiej strony, z ograniczonego zakresu podmiotowego i terytorialnego stosowania Konwencji dotyczącej statusu uchodźców z 1951 r., i z niedoprecyzowanej i ograniczonej treści ochrony uzupełniającej na poziomie uniwersalnym. Co więcej, brak wyraźnego obowiązku dzielenia odpowiedzialności za sytuacje uchodźcze na poziomie uniwersalnym (tzw. responsibility sharing) również przyczynia się do pogłębienia problemu luki. Praca zakłada, że wszystkie wymienione powyżej czynniki składają się na poważną dysfunkcję w uniwersalnym systemie ochrony uchodźców, pociągając za sobą daleko idące konsekwencje dla sytuacji milionów osób przymusowo migrujących. Część I pracy poświęcona jest identyfikacji i dogmatycznej analizie samego zjawiska „luki między zasadą tymczasowego schronienia a azylem”. W tym celu poddano analizie pojęcia azylu, statusu uchodźcy, ochrony uzupełniającej oraz zasady tymczasowego schronienia. Rozdział I w całości poświęcony jest pojęciu azylu oraz jego różnym formom. W Rozdziale 2 poddano szczegółowej analizie treść, zakres zastosowania oraz podstawy prawne zasady tymczasowego schronienia. Rozdział 3 konceptualizuje pojęcie tytułowej luki poprzez ustalenie zależności istniejących między tymczasowym schronieniem a formami azylu. Część II poświęcona jest narzędziom, które państwa, względnie, organizacje międzynarodowe, mogą stosować w celu zniwelowania problemu luki. Rozdział 4 rozważa tego rodzaju narzędzia in abstracto. Analizowane są, kolejno, rozszerzenie możliwości uzyskania azylu, tzw. prima facie nadanie statusu uchodźcy oraz podejmowane próby wzmożenia globalnego podziału odpowiedzialności za sytuacje uchodźcze. Rozdział 5 poświęcony jest studiom przypadku. Kolejno analizowane są przypadki Libanu, Ugandy i Polski. Pozwala to na zilustrowanie, in concreto, normatywnych środków, które państwa mają do dyspozycji względem problemu luki, a także użyteczności tych środków w praktyce. Analiza studiów przypadku, w połączeniu z ustaleniami dogmatycznymi poczynionymi wcześniej, pozwala na wyciągnięcie wniosków dotyczących wpływu zidentyfikowanej luki na funkcjonowanie uniwersalnego systemu ochrony uchodźców. |
| dc.affiliation | Uniwersytet Warszawski |
| dc.affiliation.department | Wydział Prawa i Administracji |
| dc.affiliation.institute | Instytut Stosunków Międzynarodowych |
| dc.contributor.author | Grześkowiak, Maciej |
| dc.date.accessioned | 2025-04-18T09:13:37Z |
| dc.date.available | 2025-04-18T09:13:37Z |
| dc.date.defence | 2025-05-14 |
| dc.date.issued | 2025-04-18 |
| dc.date.submitted | 2024-09-10 |
| dc.description.promoter | Wiącek, Marcin |
| dc.description.promoter | Grzebyk, Patrycja |
| dc.description.reviewer | Chlebny, Jacek |
| dc.description.reviewer | Kowalski, Michał |
| dc.description.reviewer | Mikołajczyk, Barbara |
| dc.description.version | final_author |
| dc.identifier.apd | 237091 |
| dc.identifier.uri | https://repozytorium.uw.edu.pl//handle/item/166343 |
| dc.language | en |
| dc.language.other | pl |
| dc.rights | CC-BY |
| dc.subject.en | temporary refuge |
| dc.subject.en | temporary protection |
| dc.subject.en | non-refoulement |
| dc.subject.en | refugees |
| dc.subject.en | survival migration |
| dc.subject.pl | tymczasowe schronienie |
| dc.subject.pl | tymczasowa ochrona |
| dc.subject.pl | non-refoulement |
| dc.subject.pl | uchodźcy |
| dc.subject.pl | migracje przymusowe |
| dc.title | The gap between the principle of temporary refuge and asylum: how the international refugee regime perpetuates emergencies |
| dc.title.alternative | Luka między zasadą tymczasowego schronienia a azylem: w jaki sposób uniwersalny system ochrony uchodźców generuje przedłużające się kryzysy |
| dc.type | DoctoralThesis |
| dspace.entity.type | Publication |